Lees je op je mobiel? Klik hier voor de PDF –> De Nicaragua A Bélgica
D: Bienvenido Chepito. Gracias por estar aquí. Te quiero presentar a los que escuchan este podcast, quiero que sepan que Chepito es muy amigo mío. Lo conocí en el 2014 cuando yo viví un año en Nicaragua y ya son ¿cuánto tiempo? como 7 años ya y nos hicimos muy amigos. Y ¿desde cuánto tiempo, 4 años? (vive en Bruselas)
H: Creo que más o menos 4 años pasamos, sí. Bueno, primero que todo. Hola, me llamo Henry, me dicen Chepito, gracias a vos también por invitarme. Creo que es la primera edición del podcast, no? Sí, me siento bastante alegre de ser el, el escogido para esta experiencia, verdad. Y sí, ideay, creo que pasamos, eso del tiempo, prácticamente el tiempo que yo pasé… Viviendo aquí casi los 4 años, estando a horas de distancia y sin podernos ver, verdad? ¡Qué tontería! Cosas que pasan.
D: Entonces, Chepito Henry, se.. Vive aquí en Bruselas, que queda como a 2, 3 horas de donde vivo yo. Entonces me siento súper feliz de tenerte cerca ya, porque es mucho más cerca que, que Managua. Dónde nos conocimos, y yo también me siento honrada de tenerte como mi primer invitado en el show. Como, como sos muy, muy amigo mío. Para los que escuchan este podcast quiero que sepan que hay una transcripción y una traducción para, para poder entender mejor lo que estamos diciendo. Los, los temas que hablamos en el podcast. Voy a entrevistar a Chepito como nicaragüense, viviendo aquí en Bruselas, en Bélgica, en Europa, siendo latino desde unos 4 años. Quiero empezar a hacerte unas propuestas para hacer unas decisiones porque vos sos muy bueno en hacer decisiones.
C: Pues, gracias por las flores pero bueno, vamos a ver si es cierto.
D: Ok, entonces voy a proponerte dos cosas. En cada, en cada propuesta y podés escoger una de las dos sin explicar nada. Ok?
C: Ok. O sea, solamente escojo. Escojo una de las dos opciones que tengo y seguimos pa’lante. Ok, perfecto.
D: Ok, bien. ¿Español o francés?
C: Español
D: ¿Bélgica o Nicaragua?
C: Bélgica.
D: Oye no me lo esperaba. ¿Victoria o Toña?
C: Victoria
D: ¿Victoria o un batido?
C: Victoria.
D: Nacatamales o gofres?
C: Nacatamales.
D: ¿Bad Bunny o Café Tacvba?
C: Café Tacvba.
D: ¿Café Tacvba o Cultura Profética?
C: Café Tacvba.
D: Comprar un pedazo de tierra en Nicaragua o tener a tu mamá una semana de visita acá en Bélgica.
C: Ala ¿por qué me haces esto? O sea esa es súper difícil. Ok, creo que escogería a mi mamá siempre.
D: Una buena amistad o una relación romántica?
C: Una buena amistad.
D: Si podrías hacerte una pregunta honesta, o sea una pregunta con una respuesta honesta, ¿qué te preguntarías?
C: Puf! Está complicada. ¿Qué me preguntaría a mí mismo? Por qué, por qué.
D: ¿Por qué qué?
C: Por qué, nada más. Porque es una pregunta que puedo aplicar a muchas otras, aplica a muchas circunstancias de mi vida. También sabes por qué hiciste esto? Por qué me hiciste esto. O sea, creo que sería sólo por qué. Es complicado.
D: Me voy a tratar de acordar esa pregunta, ok? Y a ver si te lo pregunto luego para ver por qué, ok?
C: Dale está bien.
D: Dale. ¿Hay algo que quieres revisar de las cosas que te pregunté?
C: No, fijáte que porque eventualmente me van a prguntar a la gente. Vos tal vez me vas a preguntar el porqué de mi respuesta y tengo en la base de ella entonces estoy seguro de mi respuesta.
D: Bien. ¿Cuándo te sentís.. Que podés ser vos mismo?
C: ¿Cuando puedo sentir que soy yo mismo? Uf. Bueno, es una pregunta bastante amplia, verdad? Entonces eso comprende bastantes aspectos de mi vida. Yo siento que puedo ser yo mismo. Por ejemplo, en la parte laboral, o sea, cuando estoy trabajando en lo que hago, en lo que, en lo que se hace. Siento que cuando estoy en el trabajo ya sé que suena raro, pero cuando estoy trabajando en la boca de la gente. Y estoy concentrado en eso, pues siento que soy yo y que puedo hacer las cosas.
D: Chepito es dentista para que sepan.
C: A como, a como me gustan hacerlas a mí y. No sé, o sea, siento que puedo liberarme. Es como. Creo que cuando alguien está pintando algo, ¿verdad? Su manera de liberar, de liberarse, de expresarse. Si te digo cuando estoy trabajando, específicamente, cuando estoy haciendo una reconstrucción tendente, por ejemplo, puedo ser yo mismo. Aquí en Bélgica las cosas son muy diferentes a, a que en Nicaragua obviamente, y yo siento que puedo ser yo mismo cuando hablo español. Yo no puedo expresarme, no puedo ser yo mismo cuando hablo francés o cuando hablo en inglés. El sentido del humor, las frases, todo se queda bloqueado. Se pierde en la transcripción. Entonces cuando hablo español. Siento que soy yo mismo cuando estoy escuchando música. Me encanta porque siento que puedo…
D: Es súper interesante escuchar eso. Ya estás abordando temas que quiero profundizar en esa conversación como saber expresarte en cierto idioma y también el sentido de humor. La música que es muy importante para, sí para poder expresarse uno mismo, pero también para poder entenderse uno mejor a sí mismo, creo, yo, y creo que vos también.
C: Bueno, lo de la música es igual, o sea. He estado en la circunstancia de que alguien me pregunta, me preguntan cuestiones acerca de, de, del significado de una canción en español y. Y es difícil poder darle ese sentimiento en francés, porque hay palabras que no existen en francés. Que sí existen en español, y aunque exista tal vez una una versión de esa palabra en francés, no logra transmitir ese sentimiento real que existe en español. Sabés, entonces lo de la música y recuerdo muchas veces de nuestro amigo Bas que creo que él era el que decía que muchas veces en la en la lengua hispana se escucha, se utiliza la palabra corazón, corazón, corazón, corazón, porque nosotros ocupamos el corazón como un órgano para describir el amor, los sentimientos y todas esas cosas bonitas. O sea, y es difícil poder decir eso en francés y porque funciona, fijáte. Pero no, no, no es lo mismo, vos sabes.
D: Y entonces sentís que eso es falta del, o sea, del idioma y no de vos siendo inmigrante no, no siendo, al no ser un hablante nativo.
C: Hay dos elementos. Uno de ellos es eso de no, de no ser una persona que nació con el, con, con el idioma, como desde niño, pues no es algo que he adoptado por completo y obviamente como no lo manejo tan bien, no tengo un vocabulario amplio y yo me imagino que, que deben de haber palabras lindísimas en francés también, que describen cosas que nosotros en español no podemos ni siquiera imaginar. Pero yo no tengo un vocabulario muy amplio, todavía soy de las personas que no piensa en francés, todavía pienso en español cuando, cuando tengo que parafrasear cosas, ¿sabés? Y eso es todavía yo siento que no lo he adoptado. Dicen de que cuando comenzás a soñar en el idioma ya, ya es parte de vos y hasta la fecha, mis cuatro años que acabo de cumplir hace como dos semanas, una semana. Todavía no he experimentado eso.
D: Pero eso no lo sentís como un logro, no, tampoco.
C: No.
D: Como que “Ay un día me quiero despertar, haber soñado en francés.”
C: No, no, no, realmente no. Fijáte que para mí es más como yo, yo, yo siempre me digo: “Me encantaría poder hablar en francés o expresarme en francés de la misma manera como puedo hacerlo en inglés, porque es un poquito más más más allá que una manera básica.” Pero ya, ya, ya tener un vocabulario base que funciona bastante bien, ¿sabés? Y en francés todavía no lo logro. Entonces, ahí estamos. Ahí vamos.
D: A vos yo te conozco como una persona quien sabe lo que quiere. O sea, se propone algo y va por ello. Pero también tiene el otro lado, no, como..
C: Muy caótico.
D: No, digo, en en en qué momento sentís que no, no te sos fiel a ti mismo.
C: Ala, fijáte que.. Mira, yo siento que he tratado de ser fiel a lo que a lo que he querido hacer. Sí. En los últimos años he sentido que he perdido un poquito un enfoque, el enfoque en cuanto a cosas con las que quería lograr siendo ya adulto, pues ya soy adulto, tengo 34 años, voy a cumplir 35 este año. Y una de las cosas que yo he sentido que me he puesto, aparte que he puesto de un lado que me ha que siento que no he sido fiel a mis, a mis y a mis creencias, o a mis objetivos, ha sido la parte del trabajo. Pues porque siempre me dije que yo quería trabajar y siempre estar involucrado en la cuestión, en las partes sociales y no es algo que he podido lograr aquí. Porque siempre vos sabés cuando estás tratando de integrarte en una nueva cultura, en un nuevo país es difícil porque tienes que dominar el lenguaje. Tenés que tratar de integrarte culturalmente. También crear grupos sociales, crear amigos, etcétera. Y he intentado, creo que me he enfocado tanto en, en, en, en ser una persona que produce dinero para poder salir adelante. Porque el dinero siempre es como la parte más complicada cuando son inmigrantes, sabés. Que he dejado de un ladito todas las otras cositas que me que realmente me hicieron tomar la decisión de volverme dentista. Entonces eso creo que ha sido uno de los aspectos que más más más me han fregado porque siento que no he sido fiel a mis a mis creencia o mis objetivos más bien de trabajar de manera social. Pero también aquí es muy difícil porque como todavía sigo creciendo en la parte laboral, entonces todavía no, no, no, no se me permite. Pero al mismo tiempo siento de que yo no me he dado el espacio para poder hacerlo, sabés? Entonces eso a mí, a una cosa que todavía me molesta bastante de mi crecimiento acá.
D: No tener la vida social que te deseas.
C: No tener la vida social. No es la vida social, es la vida, eh? La ayuda social. Yo donar a la sociedad. Pero creo que eventualmente lo voy a hacer porque fijáte que, por ejemplo, eh, yo digo mi roommate, mi compañero de cuarto, eh, que lo conozco gracias a otro amigo que conocí acá es una persona que también tiene un trabajo de oficina bastante fogueado también. Y él hace servicios sociales, hace ayuda para, está involucrado en un grupo que ayuda a inmigrantes, etcétera. Y yo siento que no me he dado el tiempo de poder hacer eso. Entonces en eso, para responder a tu pregunta. Creo que sería eso. Siento que yo no he sido fiel a mí mismo en tratar de de de siempre ayudar un poquito más al que lo necesite.
D: Al prójimo.
C: Y cuando yo estaba en Nicaragua nos nos conocimos en un en en Atelier Favela. El objetivo era ayudar, poner el granito de arena y aquí siento que no lo he hecho.
D: Y cómo conociste vos al Atelier donde estuvimos, donde conociste a mí.
C: Donde nos conocimos, sí. De hecho, yo me conozco, yo conocí a Jean, que era una de las personas que estaba así como a la cabeza del del centro cultural. Él y con su… Con la mamá, con la mamá de su hijo, Sabine. Yo los conocí a ellos en El Quilombo y yo me acuerdo que estaba ayudando al dueño Alfonso en ese momento, como en los eventos, cuando habían conciertos y ellos venían al lugar y él… Estuvimos en un evento una vez con bastante gente que estaba en el proyecto y compartimos en un evento de capoeira y él me ofreció dar si quería venir a las clases. Fui a las clases. Después dejé de seguir a las clases, pero seguí tratando de ayudar. En ese momento mi mamá trabajaba en Movistar, entonces habían bastantes papeles de publicidad, esas cosas que en vez de tirarlo a la basura los los guardábamos para el, para el proyecto, para que los niños dibujaran y hicieran proyectos de arte. Entonces yo venía y aportaba eso y me fui involucrando de poquito a poquito, hasta que al final la gente del atelier se volvió todos amigos míos.
D: Qué lindo. ¿Y qué pensabas de todos los holandeses allí? Porque hubo un montón.
C: Era. Era un subibaja de experiencias. Porque tampoco me puedo meter a todos, a todos, a todos los holandeses en la misma bolsa. Pero había de todo. Había vamos, eh? Bueno, el caso más especial que podemos tener es Wilmar. Es la persona más extrovertida, amigable, dulce que te podás imaginar. Y sin embargo no todos los holandeses son como él sabés, o sea. Había un, me acuerdo que, hubieron unas que otras chicas que llegaban de voluntarias que no, no, no, no sé, no hacían clic con nadie. Y así como tenías a Wilmar también tenías también a gente como Bas, vos sabés que desde que nos conocimos hicimos clic, y hasta la fecha seguimos siendo amigos, que igual creo que siete u ocho años. Yo creo que Bas y yo somos amigos más o menos en el mismo tiempo que..
D: Sí, estuvimos al mismo tiempo.
C: Igual, hubieron de todo, hubieron? Jejeje. Pero sí es cierto que al comienzo era un poquito difícil de de involucrarme con ellos más porque no todo el mundo estaba abierto, sabés a hacer amistad. Una gente que llegaba solamente a hacer su proyecto y hacer sus cosas. Sin embargo, también llegué a conocer gente súper, súper deacachimba maje.
D: Cómo era para vos conocerme a mí? Siendo holandesa, hablando en español como española.
C: Bueno, primero que nada, yo creo que fuiste la primera, la primera voluntaria holandesa con la que pude hablar español. Entonces para mí fue como distinto. Pues además yo te conocía cuando ya tenías un tiempito de estar allá, porque vos como estabas viajando creo que vos llegaste, dejaste tus petates y tus chereques en el atelier, tuviste y tuviste un par de díitas y después te fuiste a la vaina y después regresaste de nuevo. Y creo que ahí fue donde nos encontramos. Y yo de hecho te conocí. Ya me habían hablado de vos. Recuerdo esas experiencias que creo que fue Bas o no sé quien fue que me dijo. De que hubo una voluntaria que había perdido una de sus expansiones. Y dije ay, yo tengo una expansión en la casa. Y creo que ese fue. Ese fue el comienzo de nuestra de nuestra relación así fue. Y ya después nos encontramos y después salíamos, bailábamos y después nos fuimos a la playa. Ese día a la playa que fue increíble también, pero fue súper interesante porque además siempre la dinámica era como yo hablaba inglés con todo el mundo y ellos hablaban holandés. De repente, cuando estaban entre ellos, yo estaba hablando en inglés feliz y después fue como cambiarlo completamente cuando vos te viniste a meter en ese grupo porque ya fuera como vos y yo estábamos hablando en español y ellos estaban hablando en holandés. Y entonces fue interesante también.
D: Ya te sentías como más más cercano al grupo teniendo a alguien que, sí sí.
C: Claro. Además, lo que me preguntaste la primera vez. Era, ya sentía que yo podía ser yo mismo de nuevo. Pues podía utilizar. Bueno, ya aprendiste un montón de palabras, de nicañol conmigo también. Y entonces podía ser real de nuevo, ¿sabés?
D: Qué tuani. ¿Qué significa para vos la música?
C: La música es una de los elementos más importantes de mi vida, podría decirlo. No toco ningún instrumento musical, pero crecí en ambiente musical. Mi papá era disc jockey. Se le llamaba en ese momento. De un bar muy conocido de una discobar de Nicaragua que se llamaba el Lobo Jack y desde que yo tengo consciencia hay música en mi vida. Entonces, para mí la música es súper importante. Me encanta cuando la gente me me muestre artistas. Me encanta conocer la historia detrás del artista, la historia detrás de las canciones. Me gusta entender las canciones. Me encanta entender los géneros. Yo no soy un lector, un lector apasionado, ¿sabés? Yo no soy mucho de leer. Leí libros de anatomía, histología y ciencias en la universidad porque tenía que leerlo. Pero yo puedo quedarme enllavado leyendo. Eh, bueno, por ejemplo, ahorita que estaba que retomé el libro el libro de Anthony Kiedis de Scar Tissue y me encanta, me encanta, me encanta, simplemente me encanta poder saber un poquito más acerca de de eso que ya te emociona, ¿sabés? Como cuando estás enamorado y empezás a conocer más de una persona, sabés como ‘ay que emoción,’ ¿verdad? Algo así, cuando te encanta una canción y la has escuchado por años y de repente tenés como un poquito de información de de. De qué estaba pasando el artista por ese momento, dónde estaba. Esta canción de, ¿cómo se llama?
D: ¿Como qué te conmueve?
C: Sí, no me acuerdo? Cómo es que se llama este artista que canta esta canción que se llama Nica libres at dusk? Y me acuerdo cuando estaba escuchaba, la estuve leyendo acerca del background story de esta canción. Yo como puf, qué pasó en Nicaragua, la canción es súper deaverga y entonces eso ya te la te le te le te da un más uno. O sea, es una canción que llamaba. Conocer más de qué pasó con es, con que con esa canción, de dónde viene, que sentían como se desarrolló, o sea, la música, que no me.. Es parte esencial de mi vida.
D: Todo un viaje. Un viaje en sí. ¿Por qué decidiste venir a este país, a Bélgica?
C: Me enamoré, me enamoré y me vine para acá. Y realmente no fue una decisión tan difícil. Fíjate. No. Bueno, mirá, cuando cuando hay amor de por medio, creo que las cosas se facilitan, pues se facilitan bastante. Y pero también era un poquito de sentido común, ¿sabés? Yo ya cuando, yo cuando me vine para acá ya tenía 30 años, iba a cumplir treinta y un año. Creo en ese momento. Y yo ya había terminado mi carrera. Yo ya había trabajado un tiempito también. Y la mujer, la mujer de la que me enamoré, por la cual me vine para acá. Ella. Ella todavía estaba estudiando. Si recuerdo bien. Ella iba a comenzar la universidad acá y se dio como un break cuando nos conocimos y la idea con recomenzar la universidad y era como la opción más viable para sabes, le dije bueno, yo ya yo ya estoy en lo que estoy. No voy a hacer que ella se venga a venir a estudiar aquí a Centroamérica para igual tener una relación a distancia.
D: Para que creciera la relación en sí.
C: Sí. Y entonces, qué sentido tenía estar en una relación a distancia? Ya teníamos un año a estar juntos y. Y realmente no fue una relación. Una decisión muy difícil para mí para tomar. Yo sentí de que la vida de ambos iba a ser mejor acá, de que podíamos crecer tanto como persona, como pareja y profesionales. Mejor acá. Un año después todo se fue a la mierda en Nicaragua además, entonces no fue. No fue una decisión difícil. La experiencia sí fue difícil porque ya cuando bueno, eventualmente vamos a tocar ese tema me parece, pero. Pero no, no fue, no fue, no fue una decisión complicada de tomar. Creo que. Creo que fue. No sé. Algo obvio a hacer y además, cuando querés estar en una relación y querés que la relación funcione y que hay que tomar decisiones, sabés. Hay que agarrárselo bien duro y decir bueno, ¿qué se hace para que esto funcione? Cuando querés que funcione, ¿verdad? Entonces, simplemente lo hice. Y bueno, creo que es una de las decisiones más. Más como. Aventureras que he tomado en mi vida, pero no me arrepiento. Fíjate, no me arrepiento. Y sí he tenido mis altos y bajos. Pero creo que tomé la mejor decisión. Entonces por eso me vine, por amor.
D: Qué lindo. Y. Y en qué sentido te ha apoyado o proporcionado la música vivir aquí?
C: Pues fijáte qué, bueno, vos que estuviste en Nicaragua o viste lo limitado que estábamos con el acceso a artistas de otros países, verdad? Y me acuerdo que el primer año que estuve aquí fui a como cuatro conciertos de artistas super.. Me acuerdo.
D: De hecho. Me sorprendí de, de todos los artistas que conociste siendo Nica. O sea, vos me hiciste ver videos de los Arctic Monkeys y cosas así. El cómo se llamaba? The Where is the Fox song? Y toda esa onda y yo como que. Como. Cómo conoce ese maje esa onda o sea no es algo típico, no son cosas que se escuchan allá en los bares.
C: Pues yo te dije que siempre es. Mirá, yo soy de las que se ponía un fin de semana en su computadora y pasaba horas en YouTube viendo recomendaciones de artistas y ya después cuando encontraba algo pues por ahí pasaba surfeando música, entonces eso. Pero fijáte que que eso de haberme venido para acá o sea, te das cuenta de bueno, vas a un festival de música primero donde viene gente de toda Europa, incluso gente de América también.Terminas conociendo artistas latinoamericanos aquí en Europa. Sabés, que no conocía. Recuerdo que el primer año que me vine para acá fue un festival latino donde tuve la oportunidad de conocer y estrecharle la mano a Vicente García y habían otras bandas ahí tocando y estuvo súper interesante y me encantó. Y recuerdo que hace como años Bas nuestro amigo me invitó a un festival de música en Utrecht y estaba tocando este tipo que toca la canción de Narcos. Que ahí lo conocí, fue una experiencia súper deaverga es un tipo, canta en español, en inglés, en francés. Creo que en portugués también canta y Rodrigo Amarante se llama. Y verlo tocar en vivo fue como guau! O sea. Entonces realmente aquí vine. Vine como, se dice en Nicaragua. Estoy en mi charco aquí con la parte musical. No te imaginás. Siempre había, había querido ver a los Chili Peppers en vivo. Fue uno de los artistas que vi primero en ese primer año. Miré Interpol. Creo que hace dos años. Miré a Foals, que fue uno de los mejores conciertos en que he estado en mi vida. Lamentablemente ahorita con el covid se canceló un montón de se cancelaron montón de presentaciones pero igual este año tenía el año pasado iba a ir a Cocoroco, iba a ver a Tom Misch, Yussef Dayes. Un montón de cosas se anularon. Pero bueno, la música, la parte musical aquí vino simplemente a abrazarme.
D: Jaja ¡qué bonito! Y aparte de los conciertos, ¿te ha ayudado en cierto sentido la música en aprender el idioma francés?
Fijáte que sí. Al comienzo estaba súper renuente a escuchar cosas en francés porque no me gustaba. Porque además no lo entendía. Pero fijáte que en mi, en mi Spotify ahora hay bastantes, bastantes artistas en francés. De hecho, ahorita que estuve en Nicaragua estuvimos con mi amigo Alfonso estuvimos en la playa, estuvimos tratando de aprender una canción en francés y el chavalo que vive aquí en la casa conmigo, el es francés griego, el me ha introducido también a conocer un poquito más del rap francés que es una. Una que es súper trendy ahorita está súper a la moda el rap francés. Y he conocido un montón de artistas. Que son súper, súper fácil de asimilar para una persona que no, que todavía le cuesta un poquito, así con asimilar cuestiones de otro idioma. Es súper fácil y he ido también. Fui el primer año que estoy acá, fui con mi, con mi expareja, a un concierto de un artista belga que se llama Ángele y fue muy bonito porque ya tiene una voz súper dulcita. Sabés, una voz como un angelito y fue súper lindo porque fue una presentación donde habían 150 personas o algo así. Entonces fue súper súper tuani, entonces en la música sí me ha ayudado y además te da curiosidad, sabés. O sea, escuchabas una canción que te gusta, querés asimilar todo esto lo que dice y te despierta la curiosidad de venir.
D: También como más el uso coloquial ¿no? Del idioma.
C: Sí pero eso es bien difícil, fijáte por qué. Bueno, usualmente eh. Bueno, lo que escuchamos acá en la casa es rap. Es difícil de comprender de por sí el rap. Yo creo que en todos los idiomas es difícil, en francés también es difícil y en la jerga callejera en francés. Además que aquí hay algo que le llaman el Bruselense, que es como una mezcla de idiomas al parecer. Es complicado, pero. Pero sí, fijáte que la música también me ha ayudado mucho con la parte de aprendizaje de la lengua y el vocabulario.
D: Nice. ¿Que fueron tus expectativas para tu vida nueva aquí viniendo acá?
C: Ahí me diste un gancho al hígado. Pues fijáte que, bueno esto va a ser como sad story. Yo tenía expectativas de venir aquí. Yo tenía ideas de crear una familia, ¿sabés? Me metí. Nunca fui, nunca fui de eso, de que se quería casar y eso pasé por un momento, que sí y después todo lo mandé, lo mandé al infierno. Y después, cuando me vine para acá. O sea que me creía la idea de tener una familia, tener hijos, quedarme aquí, sabés? Y al final eso no pasó. Y eso me ponchó las llantas de viaje, fijáte. Eso vino y fue como cuando vas subiendo una montaña y ya llegaste arriba y te das cuenta de que todo estaba nublado y cuando llegaste te das cuenta que estabas a la mitad. Como miércoles. Pero eso es para eso me. Eso me. Me. Me ponchó bastante la gente porque yo me imaginaba una vida acá. Yo ya tenía, vos sabes, todo el cuadrito pintado como que como iba a ser todo y no funcionó. Y eso vino y me dio duro y me costó bastante. Y eso, eso te te. Te quitó un poquito las ganas, sabés, porque cuando te vas así como se dice en Nicaragua, con una mano delante y una para atrás. Como que no tenés nada. Al final yo vine acá y y por suerte la familia de mi pareja me me dio un apoyo increíble, pero prácticamente yo me vine sin nada y yo vine con la idea de crear algo. Y obviamente después todo, eso vino para abajo. Entonces en esos momentos pensás como y qué hago ahora? ¿Me regreso, me quedo? Y si me regreso, ¿qué voy a hacer? Y si me quedo, ¿qué hago? Mis planes para venir. Mis planes para, para, para venir aquí era este y este. Y es difícil en, eh, cambiar ese deseo. Ese delta o agarrar ese ladito izquierda o a la derecha en el camino. Porque no estás motivado, vos sabés, te pasan, te pasan. Trastada trás trastada y. Y es como. Realmente. La verdad es que te quedás sin ganas. Entonces ahí es donde vine yo y me agarré duro de la parte laboral. Me volví un se dice en inglés workaholic y me funciona. Pero, pero, pero sí, fijáte, eso fue. Eso fue, creo, la decepción. Más. Más como más grande de eso. Tuve a otra después pero, con mi diploma pues porque como no he podido lograr un reconocimiento completo de mi diploma, por suerte, pues tengo la oportunidad de poder estudiar para para finalizarlo y completarlo. Pero eso también fue como otro, otra ponchada de llanta,
D: Sí, me imagino.
C: Pero, pero se puede. Se puede.
D: Vos podés
C: Sí se puede.
D: Me dijiste que no era una decisión difícil venir acá. ¿Pero qué fue lo más duro de dejar a tu país?
C: Bueno, mis amigos, mis amigos. Esa parte fue súper dura pues porque la mayoría de los amigos que tengo que yo tenía, que tengo, de hecho son amigos de años, sabés. Y no sé yo. Yo siento que conforme uno se va haciendo más viejo, también se te va volviendo más complicado hacer amigos. Y bueno, ya cuando yo vine para acá no tenía amigos. Al final yo adopté los amigos de mi expareja, pero al final ellos no eran realmente mis amigos, ¿sabés? Porque eran amigos de ella que me aceptaron como parte de ella. Así lo veo yo de verdad, al menos. No sé si es el caso, pero eh, con gente con una diferencia bastante importante y eso. Y cuando tenés la barrera del lenguaje. Pues porque yo cuando me vine para acá yo no hablaba del todo francés. Yo sabía decir manzana y perro, y gato también. Y ellos intentaban tratar de comunicarse conmigo, pero era difícil pues porque también ellos trataban de comunicarse en inglés. Y también ellos tenían dificultades también con el inglés, entonces. Ni para acá ni para allá, pues ni el uno ni el otro se podía. Y es duro sabés, cuando llegás, cuando sentís de que la gente está tratando de incluirte, pero también en un momento se vuelve como parte de una responsabilidad grupal. Es como es el novio de nuestra amiga. Entonces hay que buscar cómo. ¿Cómo decirle hola, cómo estás y qué hay de nuevo en tu vida? Pero cuando vas a una fiesta, o ellos vienen a tu casa. Hay una reunión, Es la misma historia cada vez, sabés? La repetición de la repetidera, ahora vienen. Te preguntan como estás y como es un grupo también de amigos formado después hace mucho tiempo. Ellos tienen su historia y su y su y su dinámica de siempre y obviamente en un momento te vas a quedar excluido. Eso es súper súper duro, porque además yo vine a sentirme acá de que a pesar de que yo era catalogado como alguien súper popular y mega extrovertido, amigable, todo lo que querrás. Aquí, vine a encontrarme con que estaba estaba metido en una burbuja con con un grupo de personas que me, que me estaban tratando de incluir en su vida porque realmente era como forzado. Entonces todo eso era como difícil sabés. Si tengo que decirte que la gente que conocí acá ha sido gente buena. Por lo menos, ¿vos sabés? Y al menos lo intentan. Podés encontrarte en el caso de que hay otros que dicen ay hijo de puta viene el amigo viene con el novio argh puede ser que ha sucedido. No lo sé, pero al menos no. No lo sentí tan así. Sabes alguna que otra vez ahí ya con unas traguitos pa’dentro. O sea, uno suelta la lengua con el francés, suelta la lengua con el inglés y ya se podía. Podía cambiar un poquito esa dinámica también. Pero pues tuve la suerte de que uno que otro año vinieron amigos a visitarme. Pues como Holanda no está tan largo, podía viajar yo a Holanda, etcétera. Pero durante creo que fue el, pasé un año seguido donde estaba tratando de legalizar mi situación acá. Te quedás como refugiado político, como un refugiado, como está tu bien fregado en el que no puedes salir. Entonces no podía salir del país. No podía hacer nada. Y entonces se vuelve un poquito frustrante saber de que. Incluso sabés de que dos horas y media de manejada y podés estar con gente que con la que tenés química, historia, experiencia, la podés pasar bien y no podés hacer ni eso. Y eso fue duro, duro, duro, duro, duro. Era como estar encerrado en como lo hemos hablado más o menos así.
D: Como el confinamiento.
C: La verdad es que el confinamiento a mí me cayó super bien, necesitaba unas vacaciones la verdad. Además, bueno, no es como quedarse confinado en Latinoamérica. Pues que sálvese quien pueda. Yo estaba confinado y me pagaban por estar en la casa. Entonces para mí fueron unas vacaciones bien merecidas. Pagadas además.
D: Y ¿cómo era para vos al inicio? Vivir aquí.
C: Mira todo. Creo que funciona igual como cuando las con las relaciones. Al comienzo todo fue lindo. Sabés. Como estás descubriendo un nuevo país. Además vine durante el verano. Estaba mi situación legal estaba bien, entonces podía viajar porque el primer año me fui de vacaciones a Suiza. Nos fuimos. Me fui manejando hasta Italia con mi ex pareja. Me acuerdo, nos fuimos a Holanda manejando. Anduvimos del timbo al tambo. Entonces fue bonito. Ya cuando vino el invierno fue súper horrible. Súper horrible.
D: Te cayó mal el invierno.
C: Recuerdo que mi mi mi ex pareja me dijo a veces que en el invierno pasado hubieron 12 horas de sol, 12 horas de sol durante que 3 meses de de de de una estación del año, a la y yo lo pasaba duro y pensé me voooy. Y fue. Fue feo, fue feo.
D: Me lo imagino porque a mí siendo holandesa me cae mal. O sea, paso. Es duro el invierno. O sea para vos debe ser aún..
C: Me acuerdo que no. Bueno, además de que no conocí a nadie, ya estaba yo creo. Recuerdo que ya estaba viviendo en un apartamento solo con mi pareja y mi pareja ella estaba estudiando y trabajando o no me acuerdo si sólo estaba estudiando y ya me quedaba solo en la casa y estaba tomando un cursito de francés ahí cerca de la casa como a un kilómetro y está, empezó esa tormenta de hielo y granizo y recuerdo que estaba viendo a través de la ventana. Solo miré que un carro intenta frenar y había lo que le llaman el verre glacé que es cuando ya los carros se resbalan en el hielo, el carro no se detenía, no se detenía y iba llegando al la esquina del STOP y yo ala y yo tenía que ir a clase de francés. Yo hoy no quiero ir decía yo, no quiero salir así. La otra cosa que me pasó que fue super gracioso pues porque vos que estuviste en Nicaragua, pues sabés que allá tenemos invierno y verano. Sin embargo, como un clima tropical.
D: A mí me sorprendió, de hecho que lo dicen invierno, no es invierno loco. Aquí lo llamamos rainy season.
C: Sí es la temporada de lluvias y entonces fue graciosísimo que yo me vine de Nicaragua con una, traje, me acuerdo una maleta grande y una maleta pequeña. Ahí me traje todos mis chereques y toda mi ropa. Eran camisas sin mangas, shorts y no tenía calcetines porque en Nicaragua pasaba en chancletas, nada más con mis rolter y ya cuando vine aquí me di cuenta de que poco preparado estaba para. Para un país que tiene cuatro estaciones. Ala, fue super gracioso a darte cuenta que tenés que comprar un guardarropa. Y yo bueno. Por suerte mi expareja tiene un hermano menor o hermano mayor y otro menor. Y entonces su hermano menor, al parecer se dio un estirón y entonces la ropa no le quedaba. Entonces agarré donaciones porque te imaginás estar comprando zapatos para inviernos, abrigos para invierno, suéter y todo eso. Y ahí le di duro a esa ropa. Fueron como dos años seguidos de darle a esa ropa que él ya había tirado porque no le quedaba porque ya estaba tan feíta. Pero ideay de donaciones se vive también.
D: Sí, esas son cosas que no se piensan. ¿Y qué son las cosas que más te sorprendieron de la cultura belga?
C: Bueno, me acuerdo que una cosa de que me quedé asustadísimo fue que nos fuimos con el grupo de amigos de mi ex a el bar de el que era pareja de una amiga de ella y el bar estaba en el campus de la universidad. Yo como que es esta verga. Pero hay un hay un, hay un bar dentro de la universidad. Pero si la gente duerme aquí y vive aquí, estoy aquí porque hay un bar y no hay un bar. Habían como 6, 7 bares. Era como, como un. Como una placita. Y alrededor como habían varias por todos lados. Yo como, hiii, qué es esto, decía yo.
D: Latin gasp ah!
C: Sí esas son cosas que no te imaginas porque estamos acostumbrados a ese tipo de restricciones como bueno, hay en Nicaragua. En teoría si hay una universidad o una escuela, no puede haber un bar en no sé cuántos metros y esas cosas y ahí está el bar en la universidad. Entonces yo como que qué interesante
D: Pero hay bares, ¿no?
C: Sí, sí, sí, pero siempre está como en teoría debería estar como. Cómo te digo,..
D: Al menos de tantos metros de distancia.
C: Sí, no manejo, no manejo bien la información, pero sí hay sus restricciones, no pueden haber cuestiones. Creo que casinos y esas cosas así y esas babosadas, pero yo me quedé asustado por eso. Entonces para mí fue como guau! Otra cosa que me pareció súper interesante. Bueno, vos sabés cuanto a vos que te asaltaron cuando vivías en la casa, que nosotros nos veníamos caminando del bar a las 4 de la mañana hasta la casa. Nosotros vivíamos en los suburbios. Verdaderamente de la casa, donde donde la primera casa donde vivimos era caminaba 10 minutos, estaba en la autopista.
D: De hecho, yo me sorprendí de no poder andar en la calle por la noche, o sea
C: Sí, fue lo contrario
D: entonces para mí fue.. Yo Viví allí en Ticuantepe en el kilómetro cuánto era? 14 creo, entonces no estaba en la mera ciudad, pero tampoco en la ciudad, no se hace en Managua. Yo andaba por la noche, o sea, noche, noche aquí en Holanda, a las 9 no son la noche. Allá se atardece como a las 6.
C: Anochece a las cinco y media, seis dependiendo del…
D: A las 9 está ya, bien, bien oscuro. Y yo andaba ahí, chela,
C: La chela
D: Europea con shorts o faldita
C: confiada, la maje.
D: Piernotas. Y sin darme cuenta de que no era normal o sea, los hombres.. ay sí
C: Eras una presa fácil. Sí para mí fue eso, como que cool y era una cosa que adoro, sabés. Yo cuando antes de que pasara lo del covid todo esto fue el primer año que estuvo mi compañero de casa ideay nosotros nos íbamos a un bar y aun regresábamos caminando y ya picados y como ay pasamos comprando unas papas fritas en un lugar y era como
D: La libertad.
C: Que riquísimo esto de que no tenés que agarrar taxi y no tenés que.. Súper. Incluso durante el confinamiento. Como el tenía, tiene a su novia que vive aquí cerca a un kilómetro. Entonces él ya, ya estaba pasada la hora del toque de queda y el se venía caminando y la policía ahí tranquila. Entonces un conjunto, cosas, son comodidades y son cosas invaluables, sabés.
D: Pero no te das cuenta hasta que, como ahora con el con el toque de queda. O sea no, no valoras la libertad que tienes hasta que sabes el otro lado.
C: Bueno, me di cuenta también de que caro que es el ron en Europa.
D: Eso sí. El alcoholismo es otro tema.
C: Sí el ron es tan caro y. Y cuando te vas a una fiesta, seguro que la gente va a tener Bacardí y es como que ayayay.. Bacardí, que malo deberías. Realmente los latinos deberíamos de estar felices de que tenemos buen ron
D: Lo del alcohol es un tema. El otro tema es
C: La calidad de la cerveza también.
D: Yo me sorprendí allí de cuanta gente maneja
C: Por tomada. Ya no, ya no tanto, están muy caras las multas.
D: A bueno. O sea, me imagino con la situación ahora que ..
C: Pero tenés razón. Fijáte que los accidentes automovilísticos en Nicaragua estaban estaban estaban causando tantas muertes por año que ya se estaba volviendo. Algo así como la enfermedad. Y antes de que sucediera lo de abril en Nicaragua, los números por por accidentes de tránsito. Era, era, era loco. ¿Te imaginás? Pero no era solo por alcohol. El alcohol era una parte importante, pero también la gente no era nada consciente. Todo el mundo tiene licencia, ya o sea. Pero aquí también me di cuenta, de eso de que..
D: Es algo que tiene sus raíces en la cultura mucho, mucho más profundo, obviamente.
C: Bueno, aquí otra cosa que me gustó es que la la, la la no necesidad de tener automóvil. Yo tengo cuatro años de vivir aquí, no? Nunca he sentido la necesidad de tener un automóvil. Bueno, si tuve necesidad de automóvil cuando me mudé, pero mi suegra nos echaba la mano. Mi exsuegra. Que linda gente creadora. Y. Pero aparte de eso, no, es tan fácil. Una bicicleta y sos de vida acá, increíble.
D: A mí me molestaba sí allí no tener carro porque la sociedad no está hecha allí para andarse caminando.
C: La ciudad no está hecha para caminar.
D: Los buses. O sea, no tienen esquema, como, no tienen horario como aquí. Si vienen, muchas veces están llenos.
C: Eso es otra cosa del transporte público.
D: Tardan mucho.
C: Vos utilizaste el transporte público.
D: Siendo extranjera, siendo mujer gringa europea chela no es como no, entonces no uf sí me, y también yo allí trabajaba como hasta las 9 de la noche y me acuerdo una vez yo te llamé llorando porque el taxista que yo tenía de confianza o sea allí necesitaba tener un taxista de confianza porque podría ser que te secuestraban con
C: O te asaltaban
D: Sí eso o te preguntaban mucha plata o. Y, yo te llamé llorando como que ay no viene mi taxista no sé como ir a la casa.Y tengo miedo de andar a la calle por favor. Ay sí guau!, sí clase diferencia.
C: Sí, el transporte.. Fijáte que es una, yo trato de que no me pase eso, porque aquí la gente se vive enojando cuando un bus no viene o sea no se dan cuenta
D: De la riqueza que está ahí, en la mano.
C: o lo que sea, realmente. Qué suerte tener un sistema de transporte que sea tan organizado, claro, vos sabés, siempre va haber una cosa que otra siguen accidentes si tienen un baboso que viene y se estrella con el tram que ya ha pasado estando ahí en el tram, entonces ya todo se detiene, sabés. Pero aquí son súper rápidos para encontrar soluciones alternativas cuando el transporte se interrumpe, etcétera. Entonces eso del transporte. Es como un milagro. es caro. Es cierto, es caro, pero pero funciona, pero funciona. Funciona exactamente.
D: Dos cosas. Eso que hiciste ahorita ‘hhhh’ el latin gasp. No sé cómo. No sabría como decir en español.
C: El susto, el susto latino.
D: ¿Cuándo lo usás, qué qué expresa?
C: Es, puede ser asombro. Puede ser un asombro, susto, emoción también. Cuando sucede algo malo es como que al no se quien tuvo un accidente y le da, hhhh, como está caro eso, hhhh, sabés. Como vale, vale, vale mil euros la multa por manejar tomado le haces hhhh. Es como ala.
D: Wow. Es como el wow
C: Sí es como el wow jejeje y a mí me encanta. A veces lo uso en Holanda, y la gente es.. porque yo también al inicio yo les quedé mirando a la gente, ¿pero qué pasa?
C: Nunca escuchaste cuando dicen chooooochooo, chocho? Como que aaala!
D: También explicale a la gente que
C: El chocho igual. Bueno, depende, verdad? Porque si es solo un chocho, un chocho puede ser una vagina, ¿verdad? Pero si le haces como chocho es como hala. Como que. Como asombro el, lo pones tu dedo y le hacés así. Es como si le decís algo. Pero pero apuráte, decíles así como para para expresar algo.
D: Explicáles porque no pueden ver.
C: Entonces, ponés tu dedo medio, la yema de tu dedo medio con la yema de tu de tu dedo pulgar y tu dedo índice viene y lo vas a poner suave para que te venga y contacte el dedo medio y va a hacer este ruido. Lo tenés que hacer con los dos dedos es como mucho más rápido, a todo el mundo le gusta, eso sí, pero esto es como para. Para expresar, expresarte que tenés que meterle candela a una situación como mira, yo ya voy para allá, pero balazo, rápido, aligeráte te dicen. Yo creo que eso es bien latino, ya no sólo no solo es nica. O el apuntar con la nariz y la boca. Como pasáme eso y apuntar con la boquita. Así.
D: Eso es muy nicas sí?
C: Es bien nica. Pero yo creo que también es bien latino y creo que creo que eh. En Suriname lo hacen también creo.
D: Y el tema del. Cómo se llama el del speed bump, que se llama policía tumbado.
C: El policía. No, policía acostado,
D: Policía acostado.
C: Sí, sólo le dicen tumbos, también. Policía acostado, el tumbo, pues que sería un un reductor de velocidad. Sí, no sé, ideay un policía acostado, pues porque al tener la, yo miré..
D: Eran lugares típicos de donde te te te para la policía o?
C: No, un policía acostado es eso pues, es un reductor de velocidad. Yo me imagino que le decían un policía digo yo. La verdad es que le dicen un policía acostado porque cuando miras la policía y vos vas manejando vas a bajar la velocidad por miedo a que te multen, pero como Nicaragua nadie respeta los límites de velocidad, como mirás la pesca y es como uy, hay que bajarle, hay que bajarle.
D: Jajaja ay me encanta. I love nicañol. ¿Cuál es tu expresión, tu, el dicho favorito del nicañol?
C:Dicho ala pero es que yo manejo varios fijáte.
D: O palabras, dime.
C: Bueno, maje vos sabés que también lo ocupan los ticos, pero los ticos dicen mae. Nosotros decimos maje. ¿Qué me gusta del nicañol?
D: ¿Qué significa maje?
C: Es como loco, dude, un maje, un tipo, una persona. Sí. No sé. Fijáte. Es difícil tener que escoger una sola palabra. Me gustan muchas. Fijáte que a mí me gusta la palabra verguiadera.
D: Verguiadera
C: Una turquieadera.
D: Explicá
C: Una turquiadera o una verguiadera o cachimbiadera. Es una pelea, un pleito. Es cuando miras ese alboroto de gente que se está agarrando a golpes. Vos mirá la turquieadera, mirá la turquiadera, la cachimbiadera. Esas palabras me gustan. Me acuerdo, tengo un tío que es bien vulgar. Entonces, cuando miraba boxeo, él, en vez de decir un golpe o un turcazo o lo que sea, él
D: El boxeo es muy popular en Nicaragua.
C: Sí el boxeo es uno de los deportes más populares y también el beisbol. Tenemos campeones mundiales en Nicaragua. Entonces mi tío, cuando miraba que alguien metía un golpe, decía clase cerotazo. Y un cerotazo es un golpe con un pedazo de mierda, ¿sabés? Entonces es como que te dan un golpe, con una caca. Entonces mira, clase cerotazo y es una palabra que a mí me gusta.
D: Pero cerote también se dice a una persona, no, como un insulto.
C: Sí un cerote es un gran, un tuco de caca. Entonces decirle a una persona: sos un cerote. Es como decirle: sos un pedazo de mierda.
D: No seas caballo. Tantas cosas que me encantan. Ideay.
C: Ideay. Sí eso de ideay es como: y entonces. Ideay. Pero ideay eso es súper nica. Es puro nica.
D: No se puede traducir. hay que vivirlo.
C: Sí, hay que vivirlo para entenderlo.
D: Mmmm. ¿Cuál es tu cosa favorita en Nicaragua? O sea, no tiene que ser algo material, puede ser también ser algo.
C: Me encanta la comida nicaragüense es la con la comida nicaragüense es un chacuatol de comida de Centro, de Centro y Latinoamérica
D: ¿Qué es chacuatol?
C: Es, una mezcla, un chacuatol es eso. Una mezcla de cosas y. Y hay de todo. O sea, ahora que estoy acá en Bruxelles, me doy cuenta que las sopas nicaragüenses son más o menos una es una versión de de las sopas de tailandesas, por ejemplo, sabés son estofados de vaca cocinado a baja temperatura por períodos largos de tiempo para poder hacer una extracción de la de de todas las proteínas de las carnes y las vegetales. Y te lo sirven con con toppings con cositas encima. Es más o menos así. En Nicaragua hay una cantidad de sopas increíbles. O sea, puf. Es una mezcla de todo en México que hacen tacos de lengua. Nosotros hacemos la famosa lengua de vaca en salsa, es una cosa increíble, súper rica. Yo no sé si alguna vez escuchaste lo del pinol de iguana que le llaman. Iguana mezclada con maíz para hacer una especie como de estofado.
D: No. Debe ser porque soy vegetariana.
C: También. Y la comida nicaragüense es exquisita maje. Nacatamal. Mirá que tenés nacatamal, tenes tamugas, tenes tamal, yoltmal, tamal pisque tenés tantas versiones tenés.. Y tantas cosas que son hechas a base de maíz. Sabes que venimos de nuestros aborígenes. Como comían a, comían a base de maíz y la comida nicaragüense maje es una cosa increíble. Realmente yo creo que. Una de las cosas que la gente debería de tratar de de de publicitar un poquito más, vos sabés en Nicaragua, porque la comida nicaragüense es una cosa súper, súper única. Yo no. Yo nunca he visto indio viejo. En otro país, yo estuve en Costa Rica y nunca vi el indio viejo, tienen el casado, el moro moro con cristiano, no sé cómo le dicen ellos.
D: ¿Y qué es el indio viejo?
C: El indio viejo, una carne como de deshebrada, como desmenuzada, igual hecha con una base de maíz. Y le ponen vegetales, yo creo. Yo nunca lo he preparado, pero creo que debe ser como una pre etapa del nacatamal te queda como una masita y bien dulce está rico. Se ocupan vegetales que tienen que cocinar. Licuarlo con la masa, con la masa y rico. Se puede hacer una receta vegetariana. Vamos a intentarlo la próxima vez para que lo probés y lo ponemos unos honguitos u ostras. Sí la comida maje la comida nicaragüense para mí es algo increíble. Tamal quesillo. Sopa con queso. Taquito de queso.
D: Para mí también. Ya me hace falta. Yo soy vegetariana entonces, muchas cosas ni siquiera las probé pero me encantó así la comida ya. ¿Cómo crees que vivir aquí te ha cambiado?
C: Me he vuelto mucho más consciente.
D: Te has dado cuenta porque acabas de venir de un viaje de unas tres semanas,
C: Tres semanas y media estuve en Nicaragua
D: Yéndote a Nicaragua. Te has dado cuento, ¿te has dado cuenta de cómo te ha cambiado vivir aquí?
C: Sí, de hecho ya yo cuando me vine para acá y ya estaba como un período de. De. De reconocimiento para y de autoevaluación para descartar cositas negativas de mi personalidad, de mi vida. Y bueno, ya es eso me vuelve un poquito más consciente varias cosas la parte de la alimentación en la parte de el machismo. Tuve que hacer mucha introspección, fijáte, para poderme dar cuenta cuanto cuanto andaba cargando del que no me había dado cuenta. Y la parte de las relaciones también había aprendido bastante.
D: ¿Sientes que has podido dejar de un lado eso o por lo menos darte cuenta?
C: Fíjate que dejarlo, dejarlo de lado es difícil. He sabido identificar y frenar las cosas. Creo que son cosas bastante inherentes ya entonces. Pero lo importante creo, porque es difícil. Es difícil decir que ves que vos cambiaste. Entonces seguro que te bebes un par de bichas y te ponés perdido, perdido y pues y cosas malas tuyas pueden resurgir.
D: Patrones también, no, o sea.
C: He logrado identificarlas y decirme a mí mismo que esto que estás pensando
D: Es moverte hacia otro lado
C: Y esto que estás pensando o la manera como estás llevando esto no está bien, y ponerle un alto. Pero identificar es bien difícil porque usualmente se requiere que alguien venga y te apunte con el dedo que lo pasan tan mal. Y para eso necesitás gente que sea que sea consciente también, o que tenga un mayor conocimiento acerca de esas cosas que vos tratás de poner de un lado. Y también es difícil. No te van a gustar en Nicaragua con eso…
D: Una cosa es eso, pero identificarlo y luego aceptarlo y cambiar.
C: Porque podés identificarlo pero podés no aceptarlo ni intentar corregirlo también
D: Cambiar dirección.
C: Además, qué tan duro, es tan difícil, tan feo cuando la gente viene y te empieza a apuntar con el dedo. Cuáles son las cosas que en las que estás fallando? Es feo. Feo. Y principalmente creo que yo siento de que. El ego, una de las primeras cosas que uno tiene que poner de un lado. Y el ego
D: ¿Ya vamos al plano espiritual?
C: No, no, pero el ego, el ego machista vos sabés. Y nosotros estamos y nosotros, bueno, yo cre, yo crecí, eh, eh. En una familia que se mantuvo junta hasta un momento en el que ya era un joven, pues tenía 17 años y mi mamá es una persona que siempre fue consciente de eso, de estar, de estar en contacto con , su parte feminista, ¿sabés? Y yo siento que a pesar de eso, yo sí cargué con cosas machistas en mi vida, pero es algo que si a la sociedad te la te la te lo pintan.
D: Es eso, no es sólo la familia, pero también la sociedad.
C: Entonces eso, fijáte, yo siento que venir acá me hizo mucho más consciente de varias cosas. Además, la parte, el, igual en la parte de las relaciones. De darte cuenta de que si quieres controlar muchas cosas en una relación y ahí viene tanto la parte machista como la parte de de de creer, de que sabes más solo porque sos una persona mayor o que tienes más experiencia en teoría, de relaciones y sí un montón de cosas realmente con la conciencia, ¿sabés? La parte de la salud también. Soy mucho más consciente de lo que hago, de lo que me meto en el cuerpo. Sabés, de todo, todo, todo, hasta hacer ejercicio, que siempre es una cosa que he detestado y todavía lo detesto. Pero sí hay que hacerlo, sabés.
D: ¿Qué ha sido tu mayor reto sintiéndote. Es como estar bienvenido, o sentirte en casa?
C: Fijáte que. Para sentirme en casa, creo que ha sido difícil porque. Yo también creo que yo no me he dado completamente la oportunidad para que para que eso suceda, pero. Pero bueno, siento que otra cosa que me ha costado un poquito es eso. Cuando te dije la parte de los estudios que sentí que que me ponían un poquito de trancas. Pero así funciona el país, ¿sabés? Así está, así está hecho y. Y eso me me. De momento me dio como cierta rabia, cierta furia, porque decía como quieran que yo me siento incluido, si cada vez que yo intento venir y pertenecer a la sociedad en la parte laboral, entonces vienen y me dicen que no puedo por esto, que no puedo por esto, que tengo que hacer esto, tengo que hacer esto. Y ahí, en un momento sí me sentí como que ala… Sí, era difícil, pero bueno, y lo del idioma sabés. Y a pesar de que aquí en Bélgica!
D: Pero hablás bien, ahora no, porque hablas a diario con.
C: Lo entiendo pero. Sí, fíjate. Pero lo que te, de nuevo, yo siento que no le he dado la importancia necesaria. Este último año estuve cargando con un montón de cuestiones así como bien, bien jodidas, entonces no me he podido dar el tiempo. No me he, no, no me he querido darme el tiempo para poder, para poder estudiar un poquito más el francés, porque ya hay que hacerlo. Pues, qué es lo que pasa. Llegué a un punto donde me siento cómodo con con el nivel que tengo entonces, ya dejé de aprender. Tengo que averiguarme.
D: Pero igual seguís practicando a diario. No es que no aprendes nada.
C: Sí, sí los pacientes del lugar donde trabajo siempre les encanta hablar de todo y preguntar de todo. Trabajo con mucha gente mayor y siempre tienen cosas que hablar vos sabés. Sí eso me ayuda bastante.
D: ¿Qué quisieras hacerles saber a los inmigrantes nuevos que vengan de, no sé, de cualquier parte del mundo para acá?
C: Es posible. Si le metes ganas. Todo es posible. Y. Yo siempre le aconsejo a la gente que hay que bajarle un poquito a las expectativas. Para que las decepciones sean un poquito más suaves, sabés. Porque yo personalmente te puedo decir que yo pasé por. Así que era como una montaña rusa, como pasa una buena dos malas. 3 Malas. Una buena. Y entonces simplemente hay que seguirle echando ganas. No, no hay que tirar la toalla. Sí, sí yo pude aprender a hablar francés con 40 horas de clase. Yo creo que cualquier otro pueda. Yo siempre dije tengo 30 años, ya no voy a aprender otro idioma. Y ahora tenemos que aprender holandés. Vos y yo, pues me tenés que enseñar holandés imagináte.
D: Qué ganas
C: Entonces, sí se puede, sí se puede y hay que echarle ganas.
D: Vos podés, yo creo en vos..
C: Y si las cosas no salen como planeado, hay que. Siempre tratar de agarrar un camino alterno, tratar de esquivar todas esas otras. Esos como obstáculos que te vayan saliendo, aunque es tan duro. Hay que tirarse, hay que pasarle encima para seguir.
D: Siempre saldrá algo mejor, no.
C: Sí, sí, sí, pero ha salido algo mejor y bueno, y siempre se puede replantear no. Además, una vez que estás en el caballo jajajaj ya hay que montarlo, hay que darle duro.
D: Así es hay que darle duro.
C: Eso es. Hay que ahuevarse
D: ¿Cuáles son las dos o tres cosas más importantes que la gente podría hacer? Para mejorar el proceso de venir a otro país.
C: Informarse bastante, bastante bien.
D: ¿En qué sentido?
C: Informarse. Bueno, si te vas a un país, ya sea tenés decidido que te vas a ir un país. Y ahora con, ahora con, con, con redes sociales, tecnología. Es muy fácil poder informarse acerca de qué hacer, cómo hacer, eh.. Existen lugares donde existen abogados y especialistas que te pueden informar de cómo podés hacer tu proceso. Los pro y los contra hacerlo de esta manera, de otra manera. Y siempre hay una manera
D: O sea el papeleo lo primero.
C: El papeleo. Sí. Saber a qué te vas a meter y eso. O sea, si sabés de que te vas a ir a meter a un país y sabes de que vas a pasar mordiendo leño y sufriéndola por cierta cantidad de tiempo. Agrégalo unos seis meses, un año más a ese tiempo que te prometiste que te dijiste para que sepás. O sea, bajá tus expectativas, informarse bien, informarse bien y eso saber de que probablemente las cosas no van a salir, como plan, como como uno las planea, pero seguirle dando. Y si es otro país, informarse bien.
D: No rendirse.
C: Sí. Y si te vas a ir a otro país, buscáte un país donde el idioma que hablan que sea no tan difícil, no como Holanda, no como Alemania. Aquí por lo menos los franceses
D: Siendo latino o sea.
C: Si sos latino.
D: Pero el francés es muy parecido al español.
C: Sí son lengua románticas pero.
D: Creo que para vos no podrías haber escogido otro idioma más. Bueno, el portugués, tal vez, pero
C: eso a mí es otra cosa. Y además ya sabés de que te vas a ir. Estudia, estudia por por vos mismo. Ahora podés bajar Duolingo y te metés vocabulario y vas de viaje con eso. Una vez de que llegues al país busca grupos de conversación, la parte del lenguaje super importante. Yo puedo recomendar a la gente que traten de hablar, escribir es lo de menos. Hablar, hablar te va a permitir te va a abrir puertas. Entonces es informarse, informarse muy bien. ¿Dónde vas? ¿Qué hay que hacer? ¿Cómo lo vas a hacer? Si podés encontrar a gente que ya pasó por eso también,
D: Por ejemplo, por grupos de Facebook.
C: Sí hay grupos de Facebook, hay páginas de Internet, hay todo. Todo lo podés encontrar en Internet. Sólo hay que buscar bien. Y hay que echarle ganas. Lo mismo si vas, si ya sabés que te vas a ir no, no, no vas a buscar tres minutos en Google. y decir: ay no encontré nada. Hay que echarle ganas a todo, hasta de una búsqueda babosa en internet. Hay que echarle ganas ok?
D: Gracias. ¿Hay algo más que querés agregar a las cosas? Que te pregunté.
C: Pues fijáte que yo creo que logré. Logré englobar lo necesario, no. De todas maneras. Eventualmente vamos a tener una segunda sesión creo yo.
D: Creo yo también. Si alguien te quiere preguntar cosas, pueden hacerlo?
C: Claro que sí. Soy, soy. Soy todo oídos. Tengo tiempo para la gente también. Y pueden contactar, si necesitan mi contacto. Pueden. Pueden.
D: Puedo agregar tu, el enlace de tu…
C: Pueden poner el, Dobby va a poner mis redes sociales.
D: Necesitan saber que es mi apodo. Mi nickname, es Dobby para mis amigos nicas, sí.
C: Entonces ella va a poner los contactos de mis redes sociales y si necesitan informarse un poquito acerca de. El proceso que yo pasé para poder establecerme aquí de manera legal. Consejo. Sugerencia. Cualquier cosa. Aquí estamos.
D: Gracias loco. Gracias por la súper buena plática, súper buena onda y ahí nos vemos. Gracias.
C: Gracias amor por invitarme a este primer podcast de la sesión 1 del podcast y bueno, esperemos que podamos vernos de nuevo en otro capítulo verdad.
D: Dale, pues.
C: Escuchen música, oigan, es bueno parar para levantar el ánimo.
D: Alguna recomendación a la que les recomiendo una banda nica?
C: Una banda nica? Pues fijáte que les podría recomendar que escuchen Digan Whisky. Una de mis bandas favoritas. Entonces, Échele ganas.
D: Gracias. Bueno, nos vemos.
C: Nos vemos.
D: Nos vidrio.
C: Chau.
D: Chau.
D: Welkom Chepito. Bedankt dat je hier bent. Voor degenen die naar deze podcast luisteren, wil ik je voorstellen, ik wil dat jullie weten dat Chepito een zeer goede vriend van mij is. Ik ontmoette hem in 2014 toen ik een jaar in Nicaragua woonde en het is nu, hoe lang ook alweer, 7 jaar geleden en we zijn erg goede vrienden geworden. En voor hoe lang, (woon je nu al hier?) 4 jaar?
H: Ik denk dat het min of meer 4 jaar is, ja. Nou, ten eerste. Hallo, mijn naam is Henry, ze noemen me Chepito, ook bedankt voor de uitnodiging. Ik denk dat dit de eerste editie van de podcast is, of niet? Ja, ik ben heel blij dat ik degene ben die voor deze ervaring is uitgekozen. En ja, “ideay” (red. modismo nicaragüense), ik denk dat we, over voor hoe lang ook alweer, praktisch de tijd die ik hier woon, bijna 4 jaar nu, uren van elkaar vandaan zijn geweest en elkaar niet konden zien, toch. Wat een onzin! Dat gebeurt gewoon.
D: Dus, Chepito, Henry, heeft.. Hij woont hier in Brussel, dat is ongeveer 2, 3 uur van waar ik woon. Dus ik ben erg blij dat je in de buurt bent, want het is veel dichterbij dan, dan Managua. waar we elkaar ontmoet hebben, en ik ben ook vereerd om jou als mijn eerste gast in de show te hebben. Omdat je een hele, hele goede vriend van me bent. Voor diegenen die naar deze podcast luisteren, wil ik dat jullie weten dat er een transcriptie en een vertaling beschikbaar zijn, zodat jullie beter kunnen begrijpen wat we zeggen. De, de onderwerpen waar we over praten in de podcast. Ik ga Chepito interviewen als Nicaraguaan, die hier in Brussel woont, in België, in Europa, en die al ongeveer 4 jaar hier als Latino is. Ik wil je een aantal voorstellen doen waaruit je een keuze mag maken, want jij bent erg goed in het nemen van beslissingen.
H: Nou, bedankt voor de bloemen, maar ach, laten we eens kijken of het waar is.
D: Oké, dus ik ga je twee dingen voorleggen. In elk, in elk voorstel en je kunt een van de twee kiezen zonder iets uit te leggen. Oke?
C: Oké. Dus, ik kies gewoon. Ik kies een van de twee opties die ik heb en we gaan verder. Oke perfect.
D: Oké, goed. Spaans of Frans?
C: Spaans
D: België of Nicaragua?
C: België.
D: Hé, die had ik niet verwacht. Victoria of Toña?
C: Victoria.
D: Victoria of een smoothie?
C: Victoria.
D: Nacatamales of wafels?
C: Nacatamales.
D: Bad Bunny of Café Tacvba?
C: Café Tacvba.
D: Café Tacvba of Cultura Profética?
C: Café Tacvba.
D: Een stuk grond kopen in Nicaragua of je moeder een weekje hier in België laten komen?
C: Ach, waarom doe je me dit aan? Dat is super moeilijk. Oké, ik denk dat ik altijd mijn moeder zou kiezen.
D: Een goede vriendschap of een romantische relatie?
C: Een goede vriendschap.
D: Als je jezelf een eerlijke vraag zou kunnen stellen, dat is een vraag met een eerlijk antwoord, wat zou je jezelf dan stellen?
C: Poef! Het is ingewikkeld. Wat zou ik mezelf afvragen? Waarom. Waarom?
D: Waarom wat?
C: Waarom, meer niet. Omdat het een vraag is die ik op vele anderen kan toepassen, is het van toepassing op veel omstandigheden in mijn leven. Weet je ook waarom je dit deed? Waarom deed je me dit aan? Ik bedoel, ik denk dat het precies waarom zou zijn. Het is ingewikkeld.
D: Ik ga proberen die vraag te onthouden, oké? En laten we eens kijken of ik je later vraag waarom, oké?
C: Oke, dat is goed.
D: Oke. Is er iets waar je op terug wilt komen van de dingen die ik je heb gevraagd?
C: Nee, kijk, want uiteindelijk zullen mensen of jij misschien wel het aan mij vragen. Misschien ga je me de reden voor mijn antwoord vragen en ik heb de basis ervan, dus ik ben zeker van mijn antwoord.
D: Goed. Wanneer voel je… Dat je jezelf kunt zijn?
C: Wanneer kan ik voelen dat ik mezelf ben? Opluchting. Nou, het is een vrij brede vraag, toch? Dat omvat dus nogal wat aspecten van mijn leven. Ik heb het gevoel dat ik mezelf kan zijn. Bijvoorbeeld in het arbeidsdeel, dat wil zeggen, wanneer ik werk aan wat ik doe, aan wat, aan mijn beroep. Ik heb het gevoel dat als ik op mijn werk ben, ik al weet dat het raar klinkt, maar als ik aan de mond van mensen werk. En daar ben ik op gefocust, omdat ik voel dat ik mezelf ben en dat ik dingen kan.
D: Chepito is een tandarts, dan weten jullie dat.
C: Hoe, hoe ik de dingen graag doe. Ik weet het niet, ik bedoel, ik heb het gevoel dat ik mezelf kan bevrijden. Het is zoals. Ik denk dat wanneer iemand iets schildert, toch? Een manier om vrij te maken, om jezelf te bevrijden, om je uit te drukken. Ik zeg je, wanneer ik aan het werk ben, bijvoorbeeld wanneer ik een verzorgende reconstructie aan het doen ben, kan ik mezelf zijn. Hier in België is het natuurlijk heel anders dan in Nicaragua, en ik heb het gevoel dat ik mezelf kan zijn als ik Spaans spreek. Ik kan mezelf niet uitdrukken, ik kan mezelf niet zijn als ik Frans of Engels spreek. Het gevoel voor humor, de zinnen, alles is geblokkeerd. Het gaat verloren in transcriptie. Dus als ik Spaans spreek. Ik voel me mezelf als ik naar muziek luister. Ik hou ervan omdat ik het gevoel heb dat ik kan…
D: Het is super interessant om dat te horen. Je hebt het al over onderwerpen die ik in dit gesprek wil verdiepen, zoals weten hoe je je moet uitdrukken in een bepaalde taal en ook gevoel voor humor. Muziek die heel belangrijk is voor, jawel, om je te kunnen uiten, maar ook om jezelf beter te kunnen begrijpen, denk ik, en jij denk ik ook.
C: Nou, dat over muziek is hetzelfde, tenminste. Ik ben in de omstandigheid geweest dat iemand me vraagt, ze stellen me vragen over, van, de betekenis van een lied in het Spaans en. En het is moeilijk om dat gevoel in het Frans te kunnen geven, omdat er woorden zijn die in het Frans niet bestaan. Dat ze in het Spaans bestaan, en hoewel er misschien een versie van dat woord in het Frans is, slaagt het er niet in om dat echte gevoel over te brengen dat in het Spaans bestaat. Weet je, over de muziek en ik herinner me vaak van onze vriend Bas dat ik denk dat hij degene was die zei dat je in de Spaanse taal vaak het woord hart, hart, hart, hart hoort, omdat we het hart gebruiken als een orgaan om liefde, gevoelens en al die mooie dingen te beschrijven. Ik bedoel, en het is moeilijk om dat in het Frans te zeggen en omdat het werkt, kijk maar. Maar nee, nee, het is niet hetzelfde, weet je.
D: En dan heb je het gevoel dat dit een gebrek is aan, dat wil zeggen, aan de taal en niet aan het feit dat je een immigrant bent, nee, dat je geen moedertaalspreker bent.
C: Er zijn twee elementen. Een daarvan is dat van nee, van niet een persoon zijn die geboren is met, met, met de taal, want sinds ik een kind was, is het niet iets dat ik volledig heb overgenomen en natuurlijk omdat ik er niet zo goed mee om kan gaan. Ik heb geen brede woordenschat en ik stel me voor dat er ook mooie woorden in het Frans moeten zijn, die dingen beschrijven die wij in het Spaans niet eens kunnen voorstellen. Maar ik heb niet zo’n grote woordenschat, ik ben nog steeds een van de mensen die niet in het Frans denkt, ik denk nog steeds in het Spaans als ik dingen moet parafraseren, weet je? En dat is nog steeds, ik heb het gevoel dat ik het niet eigen heb gemaakt. Ze zeggen dat wanneer je begint te dromen in de taal, het al een deel van je is en tot op heden, mijn vier jaar die ik net ongeveer twee weken, een week geleden, heb voltooid. Dat heb ik nog niet meegemaakt.
D: Maar je voelt het ook niet als een prestatie?
C: Nee.
D: Zoals “Oh op een dag wil ik wakker worden, nadat ik in het Frans heb gedroomd.”
C: Nee, nee, nee, niet echt. Kijk, voor mij is het meer zoals ik, ik, ik zeg altijd tegen mezelf: “Ik zou graag in het Frans kunnen spreken of mezelf in het Frans kunnen uitdrukken op dezelfde manier als in het Engels, want het is een beetje meer dan een basismanier.” Maar nu, nu, heb je al een basiswoordenschat die best goed werkt, weet je? En in het Frans kan ik het nog steeds niet. Dus daar zijn we dan. Zover ben ik.
D: Ik ken jou als iemand die weet wat hij wil. Met andere woorden, hij stelt zich een doel en gaat ervoor. Maar het heeft ook de andere kant, toch, zoals ..
C: Heel chaotisch.
D: Nee, ik bedoel, op welk punt heb je het gevoel dat je niet trouw bent aan jezelf.
C: Ach, let op.. Kijk, ik heb het gevoel dat ik geprobeerd heb trouw te blijven aan wat ik wilde doen. Ja, ik heb de afgelopen jaren het gevoel gehad dat ik een beetje mijn focus kwijt ben, de focus in termen van dingen die ik als volwassene wilde bereiken, omdat ik al volwassen ben, ik ben 34 jaar oud, ik ga 35 worden dit jaar. En een van de dingen die ik heb gevoeld dat ik mezelf opzij heb gezet, afgezien van het feit dat ik dingen opzij heb gezet waardoor ik het gevoel heb dat ik niet trouw ben geweest aan mijn, mijn, aan mijn overtuigingen, of mijn doelen, is het onderdeel van het werk. Nou, omdat ik altijd tegen mezelf zei dat ik wilde werken en altijd betrokken wilde zijn bij de dingen, in het sociale en het is niet iets dat ik hier heb kunnen bereiken. Omdat je altijd weet wanneer je probeert te integreren in een nieuwe cultuur, is het in een nieuw land moeilijk omdat je de taal moet beheersen. Je moet proberen jezelf cultureel te integreren. Je maakt ook sociale groepen, maakt vrienden, enzovoort. En ik heb geprobeerd, ik denk dat ik me zo veel heb gefocust op, op, op iemand zijn die geld produceert om vooruit te komen. Omdat geld altijd het moeilijkste is als je immigrant bent, weet je. Dat ik alle andere kleine dingen die me echt hebben doen besluiten om tandarts te worden, achterwege heb gelaten. Dus dat is volgens mij een van de aspecten geweest die mij het meest hebben geraakt, omdat ik het gevoel heb dat ik niet trouw ben geweest aan mijn overtuigingen of mijn doelen, eerder om op een sociale manier te werken. Maar hier is het ook heel moeilijk want aangezien ik nog aan het groeien ben in het werkgebied, dus nog niet, nee, nee, dat kan ik nog niet. Maar tegelijkertijd heb ik het gevoel dat ik mezelf niet de ruimte heb gegeven om het te doen, weet je? Dus dat voor mij, is iets dat me nog steeds veel stoort aan mijn groei hier.
D: Niet het sociale leven hebben dat je wilt.
C: Niet een sociaal leven hebben. Het is niet het sociale leven, het is het leven, …? Sociale hulp. Ik doneer aan de samenleving. (Red. vrijwilligerswerk) Maar ik denk dat ik het uiteindelijk ga doen, want kijk, bijvoorbeeld, uh, ik zeg mijn kamergenoot, mijn kamergenoot, uh, die ik ken dankzij een andere vriend die ik hier heb ontmoet, is iemand die ook een veelvragende kantoorbaan heeft. En hij doet sociale diensten, hij helpt voor, hij is betrokken bij een groep die immigranten helpt, enzovoort. En ik heb het gevoel dat ik daar niet de tijd voor heb genomen. Dus wat dat betreft, om je vraag te beantwoorden. Ik denk dat dat het zou zijn. Ik heb het gevoel dat ik niet trouw aan mezelf ben geweest in altijd te proberen diegenen te helpen die het een beetje meer nodig hebben.
D: Je naasten.
C: En toen ik in Nicaragua was, ontmoetten we elkaar in een Atelier Favela. Het doel was om te helpen, om mijn steentje bij te dragen en hier heb ik het gevoel dat ik het niet heb gedaan.
D: En hoe heb je het Atelier leren kennen waar we waren, waar je mij ontmoette.
C: Waar we elkaar ontmoetten, ja. Sterker nog, ik ken mezelf, ik kende Jean, die een van de mensen was die ook aan het hoofd stond van het cultureel centrum. Hij en zijn… Met zijn vrouw, met de moeder van zijn zoon, Sabine. Ik ontmoette ze in El Quilombo en ik herinner me dat ik op dat moment de eigenaar Alfonso hielp, zoals bij evenementen, toen er concerten waren en ze daarheen kwamen en hij … We waren eens op een evenement met nogal wat mensen die deel van het project waren en we deelden een capoeira-evenement en hij bood aan om me les te geven of ik naar de lessen wilde komen. Ik ging naar lessen. Daarna ging ik niet meer naar de lessen, maar ik bleef proberen te helpen. In die tijd werkte mijn moeder bij Movistar, dus er waren veel reclamepapieren, die dingen die we in plaats van ze weg te gooien voor hem hielden, voor het project, voor de kinderen om te tekenen en kunstprojecten te doen. Dus ik kwam daar langs en droeg bij en beetje bij beetje raakte ik erbij betrokken, uiteindelijk de mensen van het atelier mijn vrienden werden.
D: Wat mooi. En wat vond je van al die Nederlanders daar? Want het waren er veel.
C: Het was. Het was een achtbaan van ervaringen. Want ik kan ook niet alle, alle, alle Nederlanders over een kam scheren. Maar er was van alles. Er waren, nou.. Het meest bijzondere geval dat we kunnen hebben is Wilmar. Hij is de meest extraverte, vriendelijke, lieve persoon die je je kunt voorstellen. En toch zijn niet alle Nederlanders zoals hij weet je wel. Er was een, ik herinner me dat er een paar andere meisjes waren die als vrijwilligers kwamen die geen, geen, geen, ik weet het niet, ze hadden met niemand een klik. En net zoals je Wilmar had, had je ook mensen zoals Bas, je weet dat sinds we elkaar ontmoetten, het klikte, en tot op de dag van vandaag zijn we nog steeds vrienden, wat volgens mij zeven of acht jaar is. Ik denk dat Bas en ik rond dezelfde tijd vrienden zijn geworden als ..
D: Ja, we waren er in dezelfde tijd.
C: Hoe dan ook, er was van alles, toch? Hahaha. Maar het is waar dat het in het begin een beetje moeilijk was om meer met hen betrokken te raken omdat niet iedereen er voor open stond, weet je, voor een vriendschap. Mensen die alleen kwamen om hun project te doen en hun dingen te doen. Ik heb echter ook super, super coole mensen ontmoet joh.
D: Hoe was het voor jou om mij te ontmoeten? Als Nederlandse, die Spaans sprak als een Spaanse.
C: Nou, ten eerste, ik denk dat je de eerste was, de eerste Nederlandse vrijwilliger met wie ik Spaans kon spreken. Dus voor mij was het anders. Nou, ik kende je ook toen je al een tijd daar was, want terwijl je op reis was, ik geloof dat je aankwam, je plunjezakken en snuisterijen in het atelier achterliet, een paar dagen daar was en toen ging je je ding doen en toen kwam je weer terug. En ik denk dat dat is waar we elkaar ontmoetten. En ik je in het echt heb leren kennen. Ze hadden me al over je verteld. Ik herinner me die ervaringen waarvan ik denk dat het Bas was of ik weet niet wie het was die het me vertelde. Dat er een vrijwilliger was die een van haar plugs was kwijtgeraakt. En ik zei: oh, ik heb een plug in huis. En ik denk dat dat het was. Dat was het begin van onze relatie, zo ging dat. En toen ontmoetten we elkaar en toen gingen we uit, we dansten en toen gingen we naar het strand. Die dag op het strand was ook ongelooflijk, maar het was super interessant omdat ook de dynamiek altijd was hoe ik Engels sprak tegen iedereen en zij spraken onderling Nederlands. Opeens, wanneer ze samen waren, sprak ik vrolijk in het Engels en toen was het als een complete verandering toen jij je bij die groep voegde omdat het al was alsof jij en ik in het Spaans spraken en zij in het Nederlands spraken. En dat maakte het ook interessant.
D: Je had al het gevoel dat je dichter bij de groep was met iemand die, ja ja.
C: Zeker. En wat je me de eerste keer vroeg. Het was, ik voelde al dat ik weer mezelf kon zijn. Nou, ik kon het gebruiken. Maar goed, je hebt veel woorden van mij geleerd, Nicaraguaanse. En dan kon ik weer echt zijn, weet je?
D: Wat gaaf. Wat betekent muziek voor jou?
C: Muziek is een van de belangrijkste elementen in mijn leven, zou ik kunnen zeggen. Ik speel geen muziekinstrument, maar ben opgegroeid in een muzikale omgeving. Mijn vader was een discjockey. Zo noemden ze dat toen. Van een bekende bar van een Nicaraguaanse discobar genaamd Lobo Jack en zolang ik me al kan herinneren is er muziek in mijn leven. Dus voor mij is muziek super belangrijk. Ik hou ervan als mensen me artiesten laten zien. Ik vind het heerlijk om het verhaal achter de artiest te leren kennen, het verhaal achter de liedjes. Ik begrijp de liedjes graag. Ik hou ervan om genres te begrijpen. Ik ben geen lezer, geen gepassioneerde lezer, weet je? Ik ben niet zo van het lezen. Ik las anatomie, histologie en wetenschappelijke boeken op de universiteit omdat ik het moest lezen. Maar ik kan vastlopen met lezen. Eh, nou, bijvoorbeeld, nu ik weer begonnen ben in het boek, het boek van Anthony Kiedis over Scar Tissue en ik vind het geweldig, ik vind het geweldig, ik vind het geweldig, ik vind het gewoon heerlijk om iets meer te weten over iets waar je al heel enthousiast over bent, weet je? Zoals wanneer je verliefd bent en je begint meer over een persoon te weten, je weet hoe ‘oh zo geweldig’, toch? Zoiets, als je van een nummer houdt en er al jaren naar luistert en ineens heb je zo’n beetje informatie over. Over wat de artiest op dat moment meemaakte, waar hij was. Dat nummer van, hoe heet het?
D: Hoe raakt het je?
C: Ja, ik weet het niet meer? Hoe heet die artiest die het nummer Nica libre at dusk zingt? En ik herinner me dat toen ik aan het luisteren was, ik het las over het achtergrondverhaal van dit nummer. Ik dacht poef, wat is er gebeurd in Nicaragua, het nummer is super gaaf en dan geeft dat je, het geeft je wat extra’s. Ik bedoel, het is een liedje dat mijn aandacht trok. Ik wilde meer weten over wat ermee is gebeurd, met dat lied, waar het vandaan komt, wat ze voelden, hoe het zich ontwikkelde, ik wil zeggen, de muziek, ik ka er geen … Het is een essentieel onderdeel van mijn leven.
D: Een hele reis. Een reis op zich. Waarom besloot je naar dit land te komen, naar België?
C: Ik werd verliefd, ik werd verliefd en ik kwam hier. En het was echt niet zo’n moeilijke beslissing. Echt niet, nee. Kijk, als er liefde in het spel is, denk ik dat de dingen makkelijker zijn, ze zijn veel makkelijker. En het was ook een beetje gezond verstand, weet je? Toen ik hier kwam, was ik al 30 jaar oud, ik zou eenendertig worden. Geloof ik, op dat moment. En ik was al klaar met mijn studie. Ik had ook al een tijdje gewerkt. En de vrouw, de vrouw op wie ik verliefd werd, voor wie ik hier kwam. Ze. Ze studeerde nog. Als ik het me goed herinner. Ze zou hier gaan studeren en had een soort pauze genomen toen we elkaar ontmoetten en het idee was om opnieuw te beginnen met studeren en het was als de meest haalbare optie voor haar, weet je, ik zei goed, ik ben al waar ik ben. Ik ga haar niet dwingen om hier in Midden-Amerika te komen studeren, alleen maar om een langeafstandsrelatie te hebben.
D: Zodat de relatie zelf zou groeien.
C: Ja, en wat had het voor zin om een langeafstandsrelatie te hebben? We hadden al een jaar samen erop zitten. En het was niet echt een heel moeilijke relatie, een heel moeilijke beslissing voor mij om te nemen. Ik voelde dat ons leven hier beter zou zijn, dat we konden groeien als persoon, als koppel en als professionals. Beter hier. Een jaar later ging alles mis in Nicaragua, en het was dus geen. Het was geen moeilijke beslissing. De ervaring zelf was moeilijk, want als het goed is, gaan we het uiteindelijk over dat onderwerp hebben, lijkt me, maar. Maar nee, dat was het niet, dat was het niet, het was geen ingewikkelde beslissing om te nemen. Ik geloof dat. Ik denk dat het … was. Ik weet het niet. Iets voor de hand liggends om te doen en ook, als je een relatie wilt hebben en je wilt dat de relatie werkt en je moet beslissingen nemen, weet je. Je moet het heel hard vasthouden en goed zeggen, wat doe je om dit te laten werken? Wanneer je wilt dat het werkt, toch? Dus ik heb het maar gedaan. En tja, ik denk dat het een van de meest, meer zoals, avontuurlijke beslissingen is die ik in mijn leven heb genomen, maar ik heb er geen spijt van. Kijk, ik heb er geen spijt van. En ja, ik heb mijn ups en downs gehad. Maar ik denk dat ik de beste beslissing heb genomen. Dus daarom kwam ik, voor de liefde.
D: Wat mooi. En. En in welke zin heeft muziek je ondersteund of voorzien om hier te wonen?
C: Nou, kijk eens, nou, jij die in Nicaragua was of zag hoe beperkt we waren met toegang tot artiesten uit andere landen, toch? En ik herinner me dat het eerste jaar dat ik hier was, ik naar vier concerten van superartiesten ging. Ik herinner het me.
D: Inderdaad. Ik was verrast door alle artiesten die je kende als Nica. Ik bedoel, je liet me naar Arctic Monkeys-video’s kijken en dat soort dingen. Wat was zijn naam? Het Where is de Fox-nummer? En al die vibes en daar hou ik wel van. Hoe kent deze gast die coole dingen, dat wil zeggen, het is niet iets typisch, het zijn geen dingen die daar in bars worden geluisterd.
C: Nou, ik zei toch dat dat altijd zo is. Kijk, ik ben een van degenen die een weekend op zijn computer zou zitten en uren op YouTube doorbracht met het kijken naar aanbevelingen van artiesten en daarna wanneer die iets vond, zou die uren doorbrengen met surfen op muziek, dat dus. Maar kijk, toen ik hier kwam, of ja, dan merk je pas, goed, je gaat eerst naar een muziekfestival waar mensen uit heel Europa komen, zelfs mensen uit Amerika. Uiteindelijk leer je Latijns-Amerikaanse artiesten hier in Europa kennen. Weet je, die ik niet kende. Ik herinner me dat het eerste jaar dat ik hier kwam, een Latin festival was waar ik de gelegenheid had om Vicente García te ontmoeten en de hand te schudden en er speelden andere bands en het was super interessant en ik vond het geweldig. En ik herinner me ongeveer jaren geleden dat onze vriend Bas me uitnodigde voor een muziekfestival in Utrecht en deze man die het Narcos-nummer speelt speelde. Dat ik hem daar ontmoette, het was een super fantastische ervaring. Hij is een man, hij zingt in het Spaans, in het Engels, in het Frans. Volgens mij zingt hij ook in het Portugees en heet Rodrigo Amarante. En hem live te zien spelen was als wow! Ik bedoel. Dus hier kwam ik echt. Ik kwam, zoals ze zeggen in Nicaragua. Ik zit hier als een vis in het water met het muzikale gedeelte. Je hebt geen idee. Had altijd al de Chili Peppers live willen zien. Hij was een van de artiesten die ik in dat eerste jaar voor het eerst zag. Ik zag Interpol. Ik denk twee jaar geleden. Ik keek naar Foals, wat een van de beste optredens was waar ik ooit in mijn leven ben geweest. Helaas zijn er op dit moment met de covid veel presentaties geannuleerd, maar dit jaar had ik, vorig jaar dat ik naar Cocoroco zou gaan, ik zou Tom Misch, Yussef Dayes zien. Veel dingen zijn geannuleerd. Maar hey, de muziek, het muzikale gedeelte hier kwam me gewoon omhelzen.
D: Haha wat leuk! En heeft muziek je, afgezien van de concerten, op een bepaalde manier geholpen bij het leren van de Franse taal?
C: Zeker wel. In het begin was ik super terughoudend om naar dingen in het Frans te luisteren omdat ik het niet leuk vond. Want ik begreep het ook niet. Maar kijk, in mijn Spotify nu staan nogal wat artiesten in het Frans. In feite, op het moment dat ik in Nicaragua was, waren we met mijn vriend Alfonso, we waren op het strand, we probeerden een lied in het Frans te leren en de jongen die hier bij mij in huis woont, hij is Frans-Grieks, hij heeft me ook voorgesteld om iets meer van de Franse rapliedjes te leren kennen die er zijn. Eentje die op dit moment supertrendy is. Franse rap is supertrendy. En ik heb veel artiesten leren kennen. Dat ze super, super gemakkelijk te assimileren zijn voor een persoon die dat niet, die nog steeds een beetje moeite heeft om kwesties uit een andere taal te assimileren. Het is supergemakkelijk en ik ben ook gegaan. Ik was het eerste jaar dat ik hier was, ik ging met mijn, met mijn ex-partner, naar een concert van een Belgische artiest genaamd Angele en het was erg leuk omdat ze al een superlieve stem heeft. Je weet wel, een stem als een engel en het was super mooi omdat het een presentatie was waar 150 mensen waren of zoiets. Dus het was super super gaaf, dus qua muziek heeft het me geholpen en maakt het je ook nieuwsgierig, weet je. Met andere woorden, je luisterde naar een nummer dat je leuk vindt, je wilt dit alles assimileren wat het betekent en het maakt je nieuwsgierig om te komen.
D: Ook voor meer informeel gebruik, toch? Van de taal.
C: Ja, maar dat is heel moeilijk, kijk, hierom. Nou ja, meestal wel. Wat we hier in huis horen is rap. Rap is op zichzelf moeilijk te begrijpen. Ik geloof dat het in alle talen moeilijk is, in het Frans is het ook moeilijk en in straattaal in het Frans. Trouwens, er is hier iets dat ze Brussels noemen, dat lijkt op een mengelmoes van talen. Het is ingewikkeld, maar. Maar ja, zoals je ziet heeft muziek mij ook veel geholpen bij het leren van de taal en woordenschat.
D: Leuk. Wat waren je verwachtingen van je nieuwe leven toen je hier kwam?
C: Daar heb je me een goede klap gegeven. Nou, kijk, dit wordt een triest verhaal. Ik had verwachtingen om hier te komen. Ik had ideeën om een gezin te stichten, weet je? Ik heb. Ik was nooit, daar was ik nooit van, dat ik wilde trouwen en dat gebeurde even, dat ja en toen ging alles, alles naar de klote. En later, toen ik hier kwam. Dus ik geloofde het idee om een gezin te stichten, kinderen te krijgen, hier te blijven, weet je wel? En dat is er uiteindelijk niet van gekomen. En dat maakte alles kapot, echt wel. Dat gebeurde en het was alsof je een berg op ging en je de top al had bereikt en je beseft dat alles bewolkt was en toen je aankwam, realiseerde je je dat je op de helft zat. Zoals, woensdag (miércoles ipv mierda – shit). Maar dat is voor mij. Dat ik. Mensen vielen me vaak tegen omdat ik me hier een leven voorstelde. Ik had al, weet je, het hele kleine plaatje geschilderd, want het zou alles zijn en het werkte niet. En dat kwam hard aan en het heeft me veel gekost. En dat, dat. Het nam je verlangen een beetje weg, weet je, want als je weggaat, zoals ze in Nicaragua zeggen, met één hand voor en één achter. Alsof je niets hebt. Uiteindelijk kwam ik hier en gelukkig heeft de familie van mijn partner me ongelooflijk gesteund, maar praktisch kwam ik hier met niets en kwam ik met het idee om iets te creëren. En natuurlijk viel dat na alles uit elkaar. Dus op die momenten denk je hoe en wat moet ik nu doen? Ga ik terug, blijf ik? En als ik terug ga, wat ga ik dan doen? En als ik blijf, wat moet ik dan doen? Mijn plannen om te komen. Mijn plannen om hier te komen, waren dit en dit. En het is moeilijk om dat verlangen te veranderen. Die vertakkingen, of pak die ene kant links of rechts op het pad. Omdat je niet gemotiveerd bent, weet je, ze gebeuren met jou, ze gebeuren met jou. Klap na klap. En het is zoals. Werkelijk. De waarheid is dat je geen enthousiasme meer hebt. Dus daar kwam ik vandaan en ik hield me stevig vast aan de het werk. Ik werd een workaholic en het werkt voor mij. Maar, maar, maar ja, let wel, dat was het. Dat was, denk ik, de grootste teleurstelling. De grootste van alles. Ik had er later nog een, maar met mijn diploma, want aangezien ik mijn diploma niet volledig heb kunnen erkennen, heb ik gelukkig de mogelijkheid om te studeren om het af te maken en af te ronden. Maar dat was ook weer zo’n, weer een tegenslag.
D: Ja, dat kan ik me voorstellen.
C: Maar, maar het kan. Het kan.
D: Jij kunt het
C: Ja het kan.
D: Je vertelde me dat het geen moeilijke beslissing was om hier te komen. Maar wat was het moeilijkste aan het verlaten van je land?
C: Nou, mijn vrienden, mijn vrienden. Dat deel was super moeilijk omdat de meeste vrienden die ik heb, die ik heb, eigenlijk al jaren vrienden zijn, weet je. En ik weet het niet. Ik heb het gevoel dat naarmate je ouder wordt, het ook moeilijker wordt om vrienden te maken. Toen ik hier kwam, had ik geen vrienden. Uiteindelijk heb ik de vrienden van mijn ex-partner geadopteerd, maar uiteindelijk waren het niet echt mijn vrienden, weet je? Omdat het vrienden van haar waren die mij als een deel van haar accepteerden. Zo zie ik het tenminste echt. Ik weet niet of dat het geval is, maar hey, met mensen met een behoorlijk groot verschil en zo. En als je de taalbarrière hebt. Nou, want toen ik hier kwam sprak ik helemaal geen Frans. Ik wist hoe ik appel en hond moest zeggen, en ook kat. En ze probeerden met mij te communiceren, maar het was moeilijk omdat ze ook in het Engels probeerden te communiceren. En ze hadden toen ook moeite met Engels. Noch hier noch daar, omdat noch de een noch de ander dat kon. En het is moeilijk, weet je, wanneer je aankomt, wanneer je voelt dat mensen je proberen te betrekken, maar op een gegeven moment wordt het ook onderdeel van een groepsverantwoordelijkheid. Zo van, dit is het vriendje van onze vriendin. Dus je moet uitzoeken hoe. Hoe zeg je hallo, hoe gaat het met je en wat is er gaande in je leven? Maar als je naar een feestje gaat, of ze komen naar je huis. Er is een bijeenkomst, het is elke keer hetzelfde verhaal, weet je? De herhaling van de herhaling, nu komen ze. Ze vragen hoe het met je gaat en zo’n vriendengroep is gevormd al een lange tijd geleden. Ze hebben hun geschiedenis en hun en hun en hun dynamiek zoals altijd en uiteraard zul je in een oogwenk worden weggelaten. Dat is super super moeilijk, want ik kwam hier ook om te voelen dat ondanks het feit dat ik neergezet was als iemand super populair en mega extravert is, vriendelijk, alles wat je wilt. Hier kwam ik erachter dat ik in een bubbel zat met een groep mensen die probeerden mij in hun leven te betrekken omdat het echt een beetje geforceerd was. Dus dat was hoe moeilijk je weet. Al moet ik je zeggen dat de mensen die ik hier ontmoette goede mensen waren. Weet je dat tenminste? En ze proberen het tenminste. Je kunt jezelf ook bevinden in het geval dat er anderen zijn die zeggen: oh klote, komt de vriendin die komt met het vriendje, maar het kan zijn dat het zo is gebeurd. Ik weet het niet, maar in ieder geval niet. Zo voelde het niet. Je kent wel eens van tijd tot tijd met een paar drankjes binnen. Met andere woorden, je laat je tong los met het Frans, je laat je tong los met het Engels en dat is alles. Ik zou die dynamiek ook een beetje kunnen veranderen. Maar toen had ik het geluk dat er van het ene op het andere jaar vrienden bij me op bezoek kwamen. Nou, aangezien Nederland niet zo ver is, zou ik naar Nederland kunnen reizen, enzovoort. Maar toen, ik denk dat het was, heb ik een jaar op rij doorgebracht waar ik probeerde mijn situatie hier te legaliseren. Je blijft als politiek vluchteling, als vluchteling, wat maakt dat je rechten bevroren zijn waardoor je niet weg kunt. Dus ik kon het land niet uit. Ik kon niets doen. En dan wordt het een beetje frustrerend om te weten dat. Je weet zelfs dat op twee en een half uur rijden je met mensen kunt zijn met wie je een klik, geschiedenis, ervaring hebt, je kunt je amuseren en dat kun je niet eens doen. En dat was moeilijk, moeilijk, moeilijk, moeilijk, moeilijk. Het was alsof ik opgesloten zat, zoals ik je vertelde.
D: Zoals de lockdown.
C: De waarheid is dat de lockdown echt bij me paste, ik had echt vakantie nodig. En, nou ja, het is niet alsof je in lockdown zit in Latijns-Amerika. Tja, redden wie zich redden kan. Ik werd in lockdown gezet en ze betaalden me om in het huis te zijn. Dus voor mij was het een welverdiende vakantie. Betaald ook nog.
D: En hoe was het in het begin voor jou? Om hier te wonen.
C: Kijk maar naar alles. Ik denk dat het hetzelfde werkt als bij relaties. In het begin was alles leuk. Je weet wel. Terwijl je een nieuw land ontdekt. Ik kwam ook in de zomer. Mijn juridische situatie was prima, dus ik kon reizen omdat ik het eerste jaar op vakantie ging naar Zwitserland. Wij zijn vertrokken. Ik ben met mijn ex-partner naar Italië gereden. Ik weet nog dat we naar Nederland reden. We gingen op de bonnefooi op reis. Dus het was leuk. Toen de winter kwam, was het super verschrikkelijk. Super afschuwelijk.
D: De winter beviel je niet.
C: Ik herinner me dat mijn mijn mijn ex-partner me soms vertelde dat er gedurende een winter 12 uur zon was, 12 uur zon gedurende wat, 3 maanden van een seizoen van het jaar, en ik had het moeilijk en ik dacht ik gaaaa. En het was. Het was verschrikkelijk, het was verschrikkelijk.
D: Ik kan het me voorstellen, omdat ik als Nederlander ook niet van de winter hou. Ik bedoel, ik pas. De winter is streng. Met andere woorden, voor jou moet het nog meer…
C: Ik herinner me dat het niet. Nou, naast het feit dat ik niemand kende, was ik al, denk ik. Ik herinner me dat ik al alleen in een appartement woonde met mijn partner en mijn partner studeerde en werkte of ik weet niet meer of ik gewoon aan het studeren was en ik was al alleen in huis en ik volgde een cursus Frans daar in de buurt van huis, op een kilometer afstand en dat, die ijs- en hagelstorm begon en ik herinner me dat ik door het raam keek. Ik zag net dat een auto probeerde te remmen en er was wat ze de verre glacé noemen, dat is wanneer de auto’s op het ijs slippen, de auto stopte niet, hij stopte niet en hij kwam aan op de hoek van de STOP en Ik aaaah en ik moest naar de Franse les. Ik wil vandaag niet gaan, zei ik, ik wil zo niet naar buiten gaan. Wat ik ook heel grappig vond, was dat, als je in Nicaragua bent geweest, je weet dat we daar winter en zomer hebben. Maar het is net een tropisch klimaat.
D: Ik was verrast, in feite, ze noemen het winter, het is geen winter, man. Hier noemen we het regenseizoen.
C: Ja, het is het regenseizoen en dus was het hilarisch dat ik uit Nicaragua kwam met een, ik bracht, ik herinner me een grote koffer en een kleine koffer. Ik heb al mijn overhemden en al mijn kleren meegenomen. Het waren mouwloze hemden, korte broeken en ik had geen sokken omdat ik in Nicaragua slippers droeg, alleen mijn rolschaatsen en toen ik hier kwam besefte ik hoe onvoorbereid ik was op het weer. Voor een land dat vier seizoenen kent. Aaah, het was super grappig om te beseffen dat je een garderobe moet kopen. En ik, nou ja. Gelukkig heeft mijn ex-partner een jongere broer of oudere broer en een jongere broer. En dan zijn jongere broer, blijkbaar had hij een groeispurt en dus pasten de kleren hem niet. Dus kreeg ik donaties, want je kunt je voorstellen dat je winterschoenen, winterjassen, truien en dat allemaal koopt. En dat is waar ik veel moeite deed voor die kleren. Het was zo twee jaar achter elkaar die kleren dragwn die hij al had weggegooid omdat ze niet pasten omdat ze zo afgedragen waren. Maar je kunt ook van giften leven.
D: Ja, dat zijn dingen waar je niet bij stilstaat. En wat zijn de dingen die je het meest verbaasden over de Belgische cultuur?
C: Nou, ik herinner me dat één ding dat me de stuipen op het lijf joeg was dat we met de vriendengroep van mijn ex naar de bar gingen van de man die de partner was van een vriend van haar, en de bar was op de campus van de universiteit. Ik had zoiets van, wat is dit. Maar er is een, er is een bar in de universiteit. Maar als mensen hier slapen en wonen, en ik ben hier omdat er een bar is en er is niet één bar. Er waren er zo’n 6, 7. Het was als, als een. Als een klein pleintje. En overal waren er verschillende. Ik was als, hiii, wat is dit, ik was als.
D: Latin gasp hiiii!
C: Ja, dat zijn dingen die je je niet kunt voorstellen omdat we gewend zijn aan dat soort beperkingen, zoals in Nicaragua. In theorie, als er een universiteit of een school is, kan er geen bar zijn binnen ik weet niet hoeveel meter en dat soort dingen, en er is een bar in de universiteit. Dus ik dat was voor mij zo van, wat interessant.
D: Maar er zijn bars, nietwaar?
C: Ja, ja, ja, ja, maar het is altijd zoals het in theorie zou moeten zijn. Hoe zeg ik dat..
D: Tenminste zoveel meter afstand.
C: Ja, ik ga niet goed om met de informatie, maar er zijn beperkingen, er kunnen bepaalde kwesties niet zijn. Ik denk casino’s en dat soort dingen, maar daar was ik verbaasd over. Dus voor mij was het zoiets als wow, nog iets dat ik erg interessant vond. Je weet hoe vaak je werd overvallen toen jij nog in het huis woonde, dat we om 4 uur ‘s ochtends van de bar naar huis liepen. We woonden in de buitenwijken. Het was echt 10 minuten lopen vanaf het huis, waar het eerste huis waar we woonden aan de snelweg lag.
D: Eigenlijk was ik verbaasd dat ik ‘s nachts niet op straat kon lopen, ik bedoel…
C: Ja, het was het tegenovergestelde
D: Dus voor mij was het… Ik woonde daar in Ticuantepe op kilometer wat was het? 14 geloof ik, dus het was niet in de stad, in de stad zelf ook niet, het wordt niet gedaan in Managua. Ik liep ‘s nachts, ik bedoel, nacht, nacht hier in Nederland, om 9 uur is het geen nacht. Daar wordt het donker om ongeveer 6 uur.
C: Het wordt donker om half zes, zes, afhankelijk van de…
D: Om 9 uur is het al, nou ja, erg donker. En ik was daar, blanke vrouw
C: La chela (Red. blanke vrouw)
D: Europees met een korte broek of een rok.
C: Vol zelfvertrouwen, die meid.
D: Lange benen. En zonder te beseffen dat het niet normaal was, ik bedoel, de mannen… oh ja.
C: Je was een makkelijke prooi. Ja, voor mij was het cool en het was iets wat ik te gek vond, weet je. Voor het covid ding gebeurde, was het het eerste jaar dat mijn huisgenoot er was en we gingen naar een bar en we liepen zelfs terug en we waren beschonken en we gingen wat patat kopen op een plek en het was als
D: Vrijheid.
C: Het is echt fijn dat je geen taxi hoeft te nemen en je hoeft niet… Super. Zelfs tijdens de lockdown. Zoals hij had, hij heeft zijn vriendin die hier woont, ongeveer een kilometer verderop. Dus hij was al, het was na de avondklok en hij was aan het wandelen en de politie was daar rustig. Dus een hele reeks dingen, dingen, het zijn gemakken en onschatbare dingen, weet je.
D: Maar je realiseert het je niet tot, zoals nu met de avondklok. Ik bedoel nee, je waardeert de vrijheid die je hebt niet totdat je de andere kant kent.
C: Nou, ik realiseerde me ook hoe duur rum in Europa is.
D: Dat is waar. Alcoholisme is een ander probleem.
C: Ja rum is zo duur en… En als je naar een feestje gaat, hebben de mensen zeker Bacardi en het is als ayayay… Bacardi, wat slecht, je zou moeten.. Wij Latino’s moeten echt blij zijn dat we goede rum hebben.
D: Het alcoholprobleem is één probleem. De andere kwestie is
C: Ook de kwaliteit van het bier.
D: Ik was verbaasd hoeveel mensen daar rijden.
C: Beschonken. Niet meer, niet zoveel meer, de boetes zijn erg duur.
D: Ah oke. Ik bedoel, ik kan me voorstellen met de situatie nu dat…
C: Maar je hebt gelijk. Je ziet dat auto-ongelukken in Nicaragua zoveel doden per jaar veroorzaakten dat het een beetje zoals een ziekte begon te worden. En voordat April (Red. 18 april 2018 reformeringen door overheid) in Nicaragua was, waren de cijfers van verkeersongevallen, het was, het was gek. Het was, het was, het was gek. Kun je het je voorstellen? Maar het was niet alleen alcohol. Alcohol was er een groot deel van, maar mensen waren zich er ook helemaal niet van bewust. Iedereen heeft een rijbewijs, weet je. Maar hier realiseerde ik me ook, dat…
D: Het is iets dat zijn wortels heeft in de cultuur veel, veel dieper, natuurlijk.
C: Nou, wat ik ook leuk vond hier is dat de, het, het niet nodig is om een auto te hebben. Ik woon hier al vier jaar, toch? Ik heb nooit de behoefte gehad om een auto te hebben. Nou, ik had een auto nodig toen ik hier kwam wonen, maar mijn schoonmoeder hielp ons. Mijn ex-schoonmoeder. Wat een aardige creatieve mensen. En. Maar buiten dat, nee, het is zo makkelijk. Een fiets en je bent er klaar voor, ongelooflijk.
D: Het zat me dwars dat ik geen auto had daar, want de maatschappij is er niet op ingericht om te lopen.
C: De stad is niet gemaakt om te lopen.
D: De bussen. Ik bedoel, ze hebben geen schema, zoals, ze hebben geen tijdschema zoals hier. Als ze komen, zijn ze vaak vol.
C: Dat is nog iets anders over het openbaar vervoer.
D: Het duurt lang voordat ze komen.
C: Je gebruikte het openbaar vervoer.
D: Als buitenlander, als Europese gringa blanke vrouw, is het niet zoiets als nee, dus nee oef ja, en ik werkte daar ook tot een uur of 9 ‘s avonds en ik weet nog dat ik je een keer huilend heb gebeld omdat de taxichauffeur die ik vertrouwde, ik bedoel daar moest ik een betrouwbare taxichauffeur hebben want je kon ontvoerd worden door een taxichauffeur.
C: Of ze hebben je aangevallen
D: Ja, of ze vroegen je om veel geld of… En, ik belde je huilend omdat mijn taxichauffeur niet kwam, ik niet wist hoe ik thuis moest komen, en ik bang was om de straat op te gaan, alsjeblieft. Oh ja, wow, ja, wat een verschil.
C: Ja, transport… Ik probeer dat niet te laten gebeuren, want hier worden mensen boos als een bus niet komt, dat wil zeggen, ze merken het niet.
D: Van de rijkdom die er is, in de hand.
C: Of wat dan ook, echt. Wat een geluk om een vervoerssysteem te hebben dat zo georganiseerd is, natuurlijk, weet je, er zal altijd wel het een of ander gebeuren, er gebeuren ongelukken als er een idioot komt die op de tram botst die daar al geweest is, dan komt alles tot stilstand, weet je. Maar hier zijn ze heel snel in het vinden van alternatieve oplossingen als het vervoer wordt onderbroken, enzovoort. Dus dit transport ding. Het is als een wonder. Het is duur. Het is waar, het is duur, maar het werkt, maar het werkt. Het werkt precies.
D: Twee dingen. Dat ding wat je net deed ‘hhhh’ de Latin gasp. Ik weet niet hoe. Ik zou niet weten hoe ik het in het Spaans moet zeggen.
C: De ‘susto’, de Latino ‘susto’. (zucht)
D: Als je het gebruikt, wat drukt het dan uit?
C: Het is, het kan verbijstering zijn. Het kan ook verbazing, angst, emotie zijn. Als er iets ergs gebeurt, is het alsof ik niet weet wie een ongeluk heeft gehad en het is als, hhhh, hoe duur dat is, hhhh, weet je. Zoals het kost, het kost, het kost duizend euro, de boete voor dronken rijden en je doet hhhh. Het is net als aaaah.
D: Wow. Het is als wow
D: Ja het is als wow hehehe en ik hou ervan. Soms gebruik ik het in Nederland, en mensen kijken… want in het begin staarde ik ook naar mensen, zo van wat gebeurt er?
C: Heb je nooit gehoord wanneer ze chooooochooo, chocho zeggen? Zoals aaaah!
D: Leg dat ook even aan de mensen uit dan
C: Kut ook. Nou, dat hangt ervan af, nietwaar? Want als het gewoon ‘chocho’ is, kan een chocho ook een vagina zijn, toch? Maar als je het als een chooocho maakt, is het als aaaah. Alsof. Alsof je verbaasd bent, je steekt je vinger uit en je doet zo. Het is alsof je hem iets vertelt. “Maar haast je,” Zeg je ze zo om iets uit te drukken.
D: Leg het aan ze uit want ze kunnen zien wat je doet.
C: Dus, je legt je middelvinger, het topje van je middelvinger tegen het topje van je duim en je wijsvinger laat je los, zodat die beweegt en contact maakt met de middelvinger en het gaat dit geluid maken. Je moet het met beide vingers doen, het is veel sneller, iedereen vindt het leuk, ja, maar het is als.. Om uit te drukken, om uit te drukken dat je wat nadruk op een situatie moet leggen, zoals kijk, ik ben al op weg, maar haast je, snel, opschieten, zeggen ze je. Ik denk dat dat erg Latino is, het is niet alleen niet alleen Nicaraguaans. Of wijzen met de neus en de mond. Zoals geef me dat en wijs met je mond. Zoals die dingen.
D: Dat is erg nica, ja?
C: Het is erg nica. Maar ik denk dat het ook erg Latino is en ik denk dat ik denk dat eh. In Suriname doen ze het ook, denk ik.
D: En het thema van de. Wat is de naam van de verkeersdrempel, die de platte politieagent wordt genoemd.
C: De politieagent. Nee, liggende politieagent,
D: Liggende agent.
C: Ja, ze noemen het ook gewoon tumbos. Liggende politieman, de tumbo, nou dat zou een verkeersdrempel zijn. Ja, ik weet het niet, en een liggende politieagent, want toen ik de, ik keek naar…
D: Waren dat typische plaatsen waar je door de politie wordt aangehouden of?
C: Nee, een liggende politieagent is dat, het is een snelheidsval. Ik veronderstel dat waarom ze hem een politieagent noemden, bedoel ik. De waarheid is dat ze het een liggende politieagent noemen, want als je naar de politie kijkt en je rijdt, ga je langzamer rijden uit angst een boete te krijgen, maar zoals in Nicaragua houdt niemand zich aan de snelheidsbeperkingen, je kijkt naar de fuik en het is zo van “oh, je moet langzamer rijden, je moet langzamer rijden”.
D: Hahaha ay Ik hou ervan. Ik hou van nicañol, wat is je favoriete nicañol uitdrukking, je favoriete nicañol gezegde?
C: Een gezegde aah, maar ik gebruik er meerdere, zie je.
D: Of woorden, zeg het me.
C: Nou, maje, weet je dat de Ticos (Costa Ricanen) het ook gebruiken, maar de Ticos zeggen mae. Wij zeggen maje. Wat vind ik zo leuk aan de Nicaraguaanse taal?
D: Wat betekent maje?
C: Het is als loco, dude, een maje, een kerel, een persoon. Ja. Ik weet het niet. Kijk er eens naar. Het is moeilijk om maar één woord te kiezen. Ik hou van veel van ze. Kijk, ik hou van het woord verguiadera.
D: Verguiadera
C: Een turquieadera.
D: Leg uit
C: Een turquiadera of een verguiadera of cachimbiadera. Het is een gevecht, een ruzie. Het is als je kijkt naar die commotie van mensen die elkaar in elkaar slaan. Je kijkt naar de turquieadera, kijk naar de turquiadera, de cachimbiadera. Ik hou van die woorden. Ik herinner me, ik heb een oom die erg vulgair is. Dus, als hij naar boksen keek, in plaats van “un golpe” of “un turcazo” of wat dan ook te zeggen, zei hij
D: Boksen is erg populair in Nicaragua.
C: Ja, boksen is een van de populairste sporten en ook honkbal. We hebben wereldkampioenen in Nicaragua. Dus mijn oom, als hij iemand een stoot zag geven, zei hij “cerotazo”. En een cerotazo is een stoot met een stuk stront, weet je? Dus het is alsof je geraakt wordt, met een stuk stront. Dus, kijk, wat een cerotazo en het is een woord waar ik van hou.
D: Maar cerote wordt ook tegen een persoon gezegd, toch, als een belediging.
C: Ja, een cerote is een grote, grote drol. Dus om tegen een persoon te zeggen: sos un cerote. Het is net als zeggen: je bent een stuk stront.
D: Wees geen paard. Zoveel dingen waar ik van hou. Ideay.
C: Ideay. Ja, dat ideay ding is als: en dus. Ideay. Maar dat is super nica. Het is puur nica.
D: Je kunt het niet vertalen. Je moet het beleven.
C: Ja, je moet het meemaken om het te begrijpen.
D: Mmmm. Wat is je favoriete ding in Nicaragua? Ik bedoel, het hoeft niet iets materieels te zijn, het kan ook iets..
C: Ik hou van Nicaraguaans eten, het is met Nicaraguaans eten is een chacuatol van Centraal, Midden en Latijns Amerikaans eten.
D: Wat is chacuatol?
C: Het is, een mix, een chacuatol is dat. Een mengeling van dingen en. En daar is alles. Ik bedoel, nu ik hier in Brussel ben, realiseer ik me dat Nicaraguaanse soepen min of meer een versie zijn van Thaise soepen, bijvoorbeeld, weet je, het zijn stoofpotjes van rundvlees die gedurende lange tijd op lage temperatuur worden gekookt om alle eiwitten uit het vlees en de groenten te halen. En ze serveren het met toppings met kleine dingen erop. Het is min of meer zoals dat. In Nicaragua zijn er veel ongelooflijk lekkere soepen. Ik bedoel, poef. Het is een mix van alles wat ze in Mexico aan tong tacos maken. We maken de beroemde koeientong in saus, het is een ongelooflijk iets, super lekker. Ik weet niet of je ooit gehoord hebt van de pinol de iguana noemen ze het. Leguaan gemengd met maïs om een soort stoofpot te maken.
D: Nee. Dat komt vast omdat ik vegetariër ben.
C: Ook. En Nicaraguaans eten is voortreffelijk joh. Nacatamal. Kijk, je hebt nacatamal, je hebt tamugas, je hebt tamales, yoltmal, tamal pisque, je hebt zo veel versies… En zo veel dingen die van maïs gemaakt zijn. Je weet dat we afstammen van onze aboriginals. Hoe ze aten, ze aten maïs en Nicaraguaans eten is een ongelooflijk iets. Dat geloof ik echt. Een van de dingen die mensen zouden moeten proberen een beetje meer te adverteren, weet je in Nicaragua, want Nicaraguaans eten is een super, super uniek iets. Ik heb geen. Ik heb nog nooit een indio viejo gezien. In een ander land, ik was in Costa Rica en ik heb nooit de indio viejo gezien, ze hebben de casado, de Moorse en de Christelijke, ik weet niet hoe ze het noemen.
D: En wat is de indio viejo?
C: Indio viejo, een soort gehakt, zoals rulgehakt, gemaakt op basis van maïs. En ze doen er groenten in, denk ik. Ik heb het nog nooit klaargemaakt, maar ik denk dat het een soort voorstadium is van de nacatamal, het is net een beetje deeg en het is erg zoet en lekker. Je gebruikt groenten die gekookt moeten worden. Meng het met het deeg, met het deeg en het is heerlijk. Je kunt een vegetarisch recept maken. We zullen het de volgende keer proberen zodat je het kunt proeven en we zullen wat champignons of oesters toevoegen. Ja, Nicaraguaans eten is iets ongelooflijks voor mij. Tamal quesillo. Kaassoep. Kaas taquito.
D: Voor mij ook. Ik mis het. Ik ben vegetariër, dus veel dingen heb ik nog niet eens geprobeerd, maar ik vond het eten zo al heerlijk. Hoe denk je dat het wonen hier je veranderd heeft?
C: Ik ben veel bewuster geworden.
D: Heb je dat gemerkt, want je komt net van een reis van ongeveer drie weken,
C: Drie en een halve week was ik in Nicaragua
D: Je ging naar Nicaragua. Heb je gemerkt, heb je gemerkt hoe het wonen hier je veranderd heeft?
C: Ja, in feite, toen ik hier kwam zat ik al in een periode van. Van. Van erkenning en zelfevaluatie om negatieve dingen van mijn persoonlijkheid, uit mijn leven weg te gooien. En wel, dat heeft me een beetje bewuster gemaakt van verschillende dingen, het deel van eten, het deel van machismo. Ik moest veel introspectie doen, weet je, om te beseffen hoeveel ik met me meedroeg waarvan ik me niet bewust was. En ik had ook veel geleerd over relaties.
D: Heb je het gevoel dat je dat hebt kunnen loslaten of op zijn minst hebt kunnen beseffen?
C: Zie je, het is moeilijk om het achter te laten, om het opzij te zetten. Ik ben in staat geweest om dingen te identificeren en te beteugelen. Ik denk dat het nogal inherente dingen zijn, zelfs dan. Maar het belangrijkste denk ik, omdat het moeilijk is. Het is moeilijk te zeggen dat je ziet dat je veranderd bent. Dan drink je vast een paar borrels en raak je de weg kwijt, verdwaal je en dan kunnen slechte dingen van jou weer boven komen.
D: Patronen ook, toch, of.
C: Ik ben erin geslaagd om ze te identificeren en mezelf te vertellen wat is dit waar je aan denkt
D: Je beweegt je naar iets anders
C: En datgene wat je denkt of de manier waarop je ermee omgaat is niet goed, en maak er een eind aan. Maar je identificeren is heel moeilijk, omdat er meestal iemand voor nodig is die met de vinger naar je wijst dat die het zo slecht heeft. En daarvoor heb je mensen nodig die ook op de hoogte zijn, of die een grotere kennis hebben van die dingen die je probeert terzijde te schuiven. En het is ook moeilijk. Ze gaan je niet mogen in Nicaragua met dat…
D: Dat is één ding, maar het identificeren en het dan ook nog accepteren en veranderen.
C: Omdat je het kunt herkennen, maar je kunt het ook niet accepteren noch proberen het te corrigeren.
D: Veranderen van richting.
C: Trouwens, hoe moeilijk, het is zo moeilijk, zo lelijk als mensen komen en met vingers naar je beginnen te wijzen. Wat zijn de dingen waarin je faalt? Het is verschrikkelijk. Het is afschuwelijk. En ik denk vooral dat ik dat voel. Ego, een van de eerste dingen die je opzij moet zetten. En het ego
D: Gaan we al naar het spirituele vlak?
C: Nee, nee, maar het ego, het macho-ego, weet je. En we zijn en we, nou, ik ben opgegroeid, ik ben opgegroeid, eh, eh. In een gezin dat bij elkaar bleef tot een tijd dat ik al een jonge man was, ik was 17 en mijn moeder is een persoon die zich daar altijd van bewust was, van in contact staan met haar feministische kant, weet je? En ik heb het gevoel dat ik ondanks dat, macho dingen in mijn leven heb gedragen, maar het is iets dat de maatschappij je leert, het is iets dat je wordt aangesmeerd.
D: Dat is het, het is niet alleen het gezin, maar ook de maatschappij.
C: Dus dat is waarom, kijk, ik voel dat hier komen me veel bewuster heeft gemaakt van veel dingen. Ook, het deel, het, het zelfde in het deel van relaties. Om te beseffen dat als je veel dingen in een relatie wilt controleren en er komt zowel het machogedeelte als het gedeelte van geloven, dat je meer weet alleen maar omdat je een ouder iemand bent of dat je meer ervaring hebt in theorie, van relaties en een heleboel dingen echt met bewustzijn, weet je? Het gezondheidsgedeelte ook. Ik ben me veel meer bewust van wat ik doe, van wat ik in mijn lichaam stop. Weet je, alles, alles, zelfs sporten, wat ik altijd haatte en nog steeds haat. Maar je moet het doen, weet je.
D: Wat is je grootste uitdaging geweest om je welkom te voelen, of je thuis voelen?
C: Kijk. Om je thuis te voelen, ik denk dat het moeilijk is geweest omdat. Ik denk ook dat ik mezelf niet volledig de kans heb gegeven om dat te laten gebeuren, maar. Maar goed, ik heb het gevoel dat een ander ding dat me een beetje moeite gekost heeft is dat. Toen ik je het deel over de studies vertelde, voelde ik dat ze me een beetje onder druk zetten. Maar zo werkt het land, weet je? Zo is het, zo wordt het gedaan, en dat maakte me. Op dat moment gaf het me een zekere woede, een zekere razernij, omdat ik zei “hoe wil je dat ik me welkom voel, als elke keer dat ik probeer om op een werkplek te komen en erbij te horen, ze me komen vertellen dat ik dat niet kan vanwege dit, dat ik dat niet kan vanwege dit, dat ik dit moet doen, dat ik dit moet doen, dat ik dat moet doen.” En toen, op een gegeven moment voelde ik me als …. Ja, het was moeilijk, maar goed, en de taal, weet je. En ondanks het hier in België!
D: Maar je spreekt goed nu, toch, want je spreekt elke dag met.
C: Ik begrijp het maar. Ja, zie je. Maar wat je, nogmaals, ik heb het gevoel dat ik er niet het nodige belang aan heb gehecht. Het afgelopen jaar heb ik veel problemen gehad, dus ik heb mezelf niet de tijd kunnen geven. Ik heb niet, nee, ik heb mezelf niet de tijd willen geven om, om wat meer Frans te kunnen studeren, want ik moet wel. Nou, dat is wat er gebeurt. Ik heb een punt bereikt waarop ik me comfortabel voel met het niveau dat ik heb, dus ik ben gestopt met leren. Ik moet het uitzoeken.
D: Maar je blijft toch elke dag oefenen. Het is niet dat je niets leert.
C: Ja, ja, de patiënten waar ik werk praten altijd graag over alles en stellen overal vragen over. Ik werk met veel oudere mensen en ze hebben altijd dingen om over te praten, weet je. Ja, dat helpt me veel.
D: Wat zou je tegen nieuwe immigranten willen zeggen die uit, ik weet het niet, waar ook ter wereld komen?
C: Het is mogelijk. Als je je hart erin legt. Alles is mogelijk. En: Ik adviseer mensen altijd om hun verwachtingen een beetje te temperen. Zodat de teleurstellingen een beetje zachter zijn, weet je. Omdat ik je persoonlijk kan vertellen dat ik het heb meegemaakt. Dus het was als een achtbaan, zoals een goede, twee slechte. 3 slechte. Een goede. En dan moet je gewoon doorgaan. Nee, je hoeft de handdoek niet in de ring te gooien. Ja, ja, ik kon Frans leren spreken met 40 uur les. Ik denk dat iedereen dat kan. Ik heb altijd gezegd, ik ben 30 jaar oud, ik ga geen andere taal leren. En nu moeten we Nederlands leren. Jij en ik, jij moet me Nederlands leren, stel je dat eens voor.
D: Ik kijk er naar uit
C: Dus, ja je kunt het, ja je kunt het en je moet je hart erin leggen.
D: Je kunt het, ik geloof in je…
C: En als dingen niet gaan zoals gepland, moet je wel. Probeer altijd een alternatieve weg te nemen, probeer al die andere te vermijden. Van die obstakels die opdoemen, ook al is het zo moeilijk. Je moet jezelf pushen, je moet er overheen gaan om door te gaan.
D: Er komt altijd wel iets beters, nietwaar.
C: Ja, ja, ja, ja, maar er is iets beters en goeds uitgekomen, en je kunt het altijd heroverwegen. Trouwens, als je eenmaal op het paard zit hahahahahah moet je het berijden, je moet er moeite voor doen.
D: Dat klopt, je moet er moeite voor doen.
C: Dat klopt. Je moet op het paard stappen.
D: Wat zijn de twee of drie belangrijkste dingen die mensen kunnen doen? Om het proces van naar een ander land komen te verbeteren.
C: Informeer je goed
D: Op welke manier?
C: Laat je informeren. Nou, als je naar een land gaat, heb je al besloten dat je naar een land gaat. En nu met, nu met, nu met, met sociale netwerken, technologie. Het is heel gemakkelijk om informatie te krijgen over wat te doen, hoe te doen, uh…. Er zijn plaatsen waar er advocaten en specialisten zijn die je kunnen informeren over hoe je jouw proces kunt doen. De voors en tegens van het op deze manier doen, of op een andere manier. En er is altijd een manier
D: Met andere woorden, het papierwerk eerst.
C: Het papierwerk. Ja, weten waar je aan begint en zo. Ik bedoel, als je weet dat je naar een land gaat en je weet dat je een bepaalde tijd op een houtje zult moeten bijten en een bepaalde tijd zult moeten lijden. Voeg ongeveer zes maanden, een jaar meer toe aan die tijd die je jezelf beloofd hebt. Met andere woorden, verlaag je verwachtingen, laat je goed informeren en weet dat de dingen waarschijnlijk niet zullen lopen, zoals gepland, zoals je ze plant, maar blijf doorgaan. En als het een ander land is, laat je dan goed informeren.
D: Geef niet op.
C: Ja, en als je naar een ander land gaat, zoek dan een land waar de taal die ze spreken niet zo moeilijk is, niet zoals Nederland, niet zoals Duitsland. Hier hebben tenminste de Fransen
D: Als je Latino bent, of.
C: Als je Latino bent.
D: Maar Frans lijkt erg op Spaans.
C: Ja, het is een Romaanse taal, maar.
D: Ik denk niet dat je een andere taal had kunnen kiezen. Nou, Portugees, misschien, maar…
C: Dat is iets anders voor mij. En trouwens, je weet al wat je gaat doen. Studeer, studeer zelf. Nu kan je Duolingo downloaden en woordenschat opdoen en ermee op reis gaan. Als je eenmaal in het land bent aangekomen, zoek dan naar conversatiegroepen, het taalgedeelte is erg belangrijk. Ik kan mensen aanraden om te proberen te spreken, schrijven is het minste. Praten, praten zal je deuren laten openen. Dus je moet jezelf informeren, heel goed informeren, waar ga je heen, wat moet je doen, hoe ga je het doen? Als je mensen kunt vinden die het ook al meegemaakt hebben,
D: Bijvoorbeeld via Facebook groepen.
C: Ja, er zijn Facebook groepen, er zijn websites, er is van alles. Je kunt alles op het internet vinden. Je moet alleen goed kijken. En je moet je hart erin leggen. Hetzelfde als je gaat, als je al weet dat je gaat, nee, nee, je gaat niet drie minuten op Google zoeken en zeggen: oh, ik heb niets gevonden. Je moet je hart en ziel in alles leggen, zelfs in een idiote zoektocht op het internet. Je moet je hart erin leggen, ok?
D: Dank je, is er nog iets dat je wilt toevoegen aan de dingen? Die ik je vroeg.
C: Nou, kijk, ik denk dat het me gelukt is. Ik slaagde erin te omvatten wat ik moest zeggen, nee. Hoe dan ook. Uiteindelijk zullen we een tweede sessie hebben denk ik.
D: Dat denk ik ook. Als iemand je vragen wil stellen, kan dat?
C: Natuurlijk kunnen ze dat. Ik ben, ik ben. Ik ben een en al oor. Ik heb ook tijd voor mensen. En ze kunnen contact opnemen, als ze mijn contact nodig hebben. Dat kunnen ze wel. Dat kunnen ze wel.
D: Ik kan jouw, de link naar jouw…
C: Ze kunnen de, Dobby gaat mijn sociale media neerzetten.
D: Ze moeten weten wat mijn bijnaam is. Mijn bijnaam, het is Dobby voor mijn nica vrienden, ja.
C: Dus ze gaat mijn sociale media contacten delen en als je meer wilt uitvinden over. Het proces dat ik doormaakte om me hier legaal te vestigen. Advies. Suggesties. Maakt niet uit wat. We zijn er.
D: Bedankt, gast. Bedankt voor het supergoede gesprek, supergoede vibe en ik zie je daar. Bedankt.
C: Bedankt lief dat je me hebt uitgenodigd voor deze eerste podcast van sessie 1 van de podcast en wel, hopelijk zien we elkaar weer in een andere aflevering, toch.
D: Oké dan.
C: Luister naar muziek, mensen, het is goed om te stoppen om je geest te kalmeren.
D: Heb je aanbevelingen voor een Nicaraguaanse band?
C: Een Nicaraguaanse band? Nou, ik zou je kunnen aanraden om naar Digan Whisky te luisteren. Een van mijn favoriete bands. Dus, doe het met gevoel.
D: Bedankt. Nou, tot ziens.
C: Tot ziens.
D: Zie je.
C: Dag.
D: Doei.