D: Eso también me parece un tema muy interesante. Me gustaría abordarla porque en la casa de esos majes donde me invitaron ustedes, noto que las niñas… Me imagino que Valentina también habla mejor que los papás el holandés.
A: Sí
D: Es difícil, me imagino.
A: Pues ellas tienen su código con el que le hablas con los niños. O sea, los niños hablan con los niños en holandés y con los holandeses. Saben que los papás entienden menos entonces nos hablan en español. Pero la Valentina habla mejor español eh holandés, que entiende mejor el concepto de holandés que el español. La otra vez estaba tratando de decirle. Eh, un burro, un zorro viaja desde los Estados Unidos hasta México, mientras que un burro viaja desde México hacia los Estados Unidos y se chocan. Entonces el zorro dice I’m sorry. Y el burro dice I’m burry. Le estaba haciendo ese chiste.
D: Maje, tenés que contar esa. Sí. Bienvenido, Alejandro.
A: Muchas gracias, Debby. Feliz de estar aquí.
D: Yo también. Super feliz de tenerte aquí. Me siento honrada. Yo te conocí hace ocho años, en el 2014, cuando yo vivía en Nicaragua. Y te conocí como un chico super alegre. Y todavía seguís siendo ese chico super alegre. Siempre muy chistoso, pero también con un buen corazón. Y en aquella época no hablaste nada de inglés. O algunas palabras, ¿tal vez?
A: No estaba acostumbrado a hablar inglés, entonces nunca había practicado y en mi mente yo no sabía inglés. En ese momento, sólo lo que habían enseñado. Lo que me habían enseñado básicamente en la escuela, pero no lo hablaba, sólo escribirlo digamos.
D: ¿Y cómo es el tema de aprender inglés en la escuela en Nicaragua?
A: Bastante básico. Presente, -ing. Pero no es platicar, pues normalmente el profesor tampoco habla muy bien inglés. Entonces no se anima a tener una conversación fluida. No. Por lo menos en la mayoría de las escuelas pues. Hay otras escuelas donde sí, sí había pues mejor nivel de inglés, pero en mi caso yo no, no tenía escuela con buen nivel de inglés en este momento.
D: Y una cosa que que sobresale es que sí trabajabas con con extranjeros, ¿no? Trabajabas en el turismo. ¿Cómo? Creo que eso te define mucho a ti como. Como persona. ¿No? Te lanzas a las cosas y lo haces bien.
A: Sí, yo. Yo creo que de hecho las experiencias que tengo a partir del turismo fueron las experiencias que me mostraron la manera de aprender algo nuevo, especialmente idiomas pues, porque no me podía comunicar de otra manera pues que no fuera inglés. En ese momento. O suizo. O sueco. Pero. Pero..
D: ¡¿Suizo, sueco?! ¿Aprendiste?
A: No, me fui por el inglés en ese momento.
D: Ay Dios mío. Guau.
A: Entonces este. Hice un viaje muy grande, como de unos 20 días alrededor del país y esa fue mi primera experiencia donde tuve que hablar inglés 100% pues. A dónde yo hice más preguntas de las respuestas que daban al final porque estaba aprendendiendo en el proceso y aprendí bastante a partir de ahí. De hecho. En ese momento ya. Estaba cercano el tiempo en el que te conocí y. Y también era otro ambiente donde personas no hablaban español, entonces tenía que empezar a desenvolverme en inglés y. Y después me di cuenta de que la única manera en la que iba aprendiendo poco a poco era si me ponía a hablar.
D: Sí.
A: Y así fue.
D: Qué bien. Sí. Que bueno que lo mencionas, porque. Mucha gente piensa que un idioma es primero saberlo todo y después, por fin, cuando sabes todo atreverte hablar con personas en la vida real. Pero como vos decís, yo también creo que es al revés, ¿verdad?
A: La, sí. Por lo menos yo soy una persona muy comunicativa. Entonces me imagino que por eso tal vez tengo cierta facilidad. Pues si, si, si no lo hablo bien, ocupo mi cuerpo y la gente me entiende.
D: Sí, sí, sí.
A: Entonces. Pero. Pero lo más importante es hablar. Para mí lo más importante es comunicarme.
D: Qué super. Sí estabas interesado en ese aquel entonces ya en el holandés, como nos conocimos y nos hicimos muy buenos amigos. No mencionemos la frase que te enseñé mejor. Pero. Pero lo bonito es que creo que en ese instante no sabías todavía que ibas a vivir aquí en Holanda y pues que te iba a venir útil usar este idioma, ¿no? Entonces me gustaría regresar a este. Al. Al tiempo que viniste a Holanda, creo que era hace cuatro años, más o menos. Tres años y medio.
A: Sí, hace tres años y medio. Casi casi cuatro. En diciembre del 2018. Yo estuve aquí. Vine para acá eh.
D: Cuéntanos cómo. ¿Cómo es cuando llegas?
A: Ay bueno.
D: ¿Cuál es tu experiencia?
A: En ese momento ya no estaba preocupado por comunicarme porque las personas me habían dicho bueno, si hablas inglés no hay problema. Y la última experiencia laboral que tuve después de un restaurante fue en un call center. Entonces ahí tenía que hablar inglés y aprendí bastante inglés en el call center. Entonces, de esa manera vine aquí sólo sabiendo inglés, lo cual me permitió comunicarme medianamente. Pero todo, pero estaba perdido pues. Es. Es como que estoy en un lugar donde no entiendo ni un solo letrero. Ningún. Ninguna señalización, nada. Lo entiendo. ¿No Entonces fue bastante frustrante para mí, porque siempre me valgo de lo que leo. Y entonces cuando leo y no entiendo nada. En ese momento. No.. Fue bastante difícil para mí. Nunca había tenido una experiencia donde no entendiera las cosas que leía. Sí. Y bueno, yo me puse en los primeros contactos antes de venir al país a ver Duolingo, a escuchar palabras. Ya sabía pues que es ‘rijst’, la frase que vos me enseñaste. Ya sabía presentarme, sabía ciertas cosas básicas de hablar. Hola, mi nombre es Alejandro. Tengo una hija.
D: ¿Te habías preparado antes de llegar aquí?
A: Un mes antes descargué Duolingo.
D: Ajá. Sí, sí.
A: Y intentaba ahí principalmente repetir todas las palabras que me enseñaba Duolingo pues en voz alta porque. Porque me pasaba mucho que sí sabía cuál era la palabra, pero a la hora de a la hora de decirla me trababa. Era algo que. No sé, digamos decir. Beschikbaar. Esa palabra, si no la. Si no la repito muchas veces no lo hubiera podido decir. O las palabras con sch.
D: Beschikbaar. Qué palabra más difícil. Ay, Dios mío, sí me imagino. O sea yo he estado enseñando holandés a hispanohablantes y me di cuenta de lo difícil que es.
A: Sí. Cuando ya estuve aquí. Ya te vi a vos, vos me fuiste a traer y me llevaste pues a donde yo iba a estar. Y ahí empecé a aprender ciertas cosas. Las pronunciaciones de las vocales que le puse mucho énfasis a la ui. U-I.
D: Guau, te aplaudo, la verdad. Guau, guau, guau.
A: Y así este. Así fue primero aprendiéndome las las letras. Y después intentando combinarlas. Luego me dieron la técnica de [aplaude las manos].
D: ¿Qué es eso?
A: Aplaudir mientras platico las palabras. Para. Para separar las sílabas.
D: Ajá.
A: Si es una palabra muy, muy grande, por ejemplo. Entonces, como la tenés que aprenderte las, el sonido de las sílabas más el sonido de las consonantes unidos. Y entonces las vas aplaudiendo cada una y las vas diciendo se va a quedar.
D: Guau, qué técnica más interesante.
A: Ver-ruk-ke-lijk. Vro-lijk.
D: ¡Qué super! Nunca, nunca había oído de esta técnica. Interesante.
A: Sí. Entonces, a la hora de leer en voz alta, principalmente en voz alta. Ahí es el problema. Yo también le leí cuentos a mi hija y entonces aprovechaba para comprar cuentos en español y cuentos en holandés. Entonces. Puedo leer fluidamente cuentos de Groep 1. Hasta el momento, pero hay cosas que me resultan difíciles. Pues ya para niños que ya empiezan a leer, leen mucho mejor que yo. Pero esto es así.
D: Claro que te cuesta un poquito más. Hasta a mí, después de 16 años me cuesta leer cuentos de Disney. No entiendo.
A: Sí, yo intenté leer un libro de Los Picapiedras [red.: Flinstones]. Muy viejo. Muy viejo. Muy viejo. Lo compré usado. Y ahí aprendí la palabra que no se me va a olvidar porque era cada dos palabras. Tenía que ir a ver el significado de una. Hartendief.
D: Hartendief.
A: De hartendief van de buurt.
D: ¿Cómo traducirías eso?
A: La robacorazones.
D: Ajá, ja, ja. Me encanta lo fácil que siempre suena el nicañol, el español de Nicaragua.
A: Es porque decidimos que las eses y la c son la misma y la Z. S C Z.
D: Eso también sí, em. Cuando llegas a Holanda, ¿qué es lo que más te sorprende del país en sí, del idioma, de cómo se trata a la gente? ¿Cuál es la sorpresa?
A: Ah, una sorpresa que para. Creo que para muchos es un poco negativa. Para mí fue más bien positiva, es positiva y es que, las. Como las personas son tan directas. A la hora de de platicar y de decir lo que sienten, de hablar de sus sentimientos y. Cuando uno traduce y uno para eso tiene que aprender el idioma literalmente. Cosas del holandés al español. Puede sonar un poco fuerte y duro pues, pero simplemente es honestidad y..
D: Lo aprecias.
A: Sí, porque ya sé quiénes van a venir a la fiesta, ya sé a qué hora van a llegar, si van a llegar o si van a llegar tarde. Y si propongo a alguien. Ir a comer. Voy a recibir inmediatamente. Una res-.. Sí, no. Y por qué. Eso es algo que no hay en mi país. Hay mucho Ghosting.
D: Hay mucho ghosting, jaja. Sí, es verdad. Sí. Sí.
A: Te dicen: te invito a mi casa mañana, pero no te dan la dirección.
D: O tenés una cita con alguien y esa persona no aparece.
A: Por ejemplo.
D: Entonces te gusta que la gente aquí no es presumida.
A: Me gusta que, sí. Podría decir que sí y que, la, que, son directos siempre “regels”. Communicatie.
D: La comunicación es muy importante. ¿Y cuál es la parte más difícil de. De llegar a un país como Holanda siendo de Centroamérica?
A: Bueno. Digamos que. Lo que yo creo que fue más difícil es poder encajar dentro de una sociedad que está acostumbrada a que todas sus personas hablen holandés. Porque no importa. No importa qué tan bien la persona hable inglés. Nunca va a ser una persona tan abierta como que si, como si estuviera hablando en su propio idioma. Como si estuviera hablando en holandés.
D: Claro, sí.
A: Y ahí fue también donde yo vi la necesidad de aprender, porque. Mi manera de empatizar con la gente. Si no saben hablar mi idioma es intentando aprender algo de ellos. Y la mejor manera. Lo mejor que puedes aprender de alguien es su idioma, creo.
D: Sí. Y como tienen la hija en el kinder, en la guardería. ¿Eso también es un motivo para aprenderlo como más rápido, o como una necesidad más grande?
A: Sí, yo estuve viviendo en el este de Holanda la mayor parte del tiempo. Casualmente en una aldea que se llama Schalkhaar y en esa pues ahí no hablan mucho inglés. Y todas las profesoras las de de la escuela del crèche. No hablaban inglés y la niña iba allá y yo tenía que hablar con ella, saludar, saber si iba todo bien y toda esa comunicación tenía que ser, tiene que ser en holandés. Y las personas pues, practicaba mucho digamos por necesidad, porque no podía no practicar, si no no me podía comunicar con mucha gente. Entonces eso me ayudó bastante. Pero al mismo tiempo me me puso. Un poco asustado, ¿verdad?
D: ¿En qué sentido?
A: En el sentido de. Que tenía que estar constante, en un constante aprendizaje. Y a veces. A veces sólo quería hablar español.
D: A veces cansa. Sí, hombre, sí.
A: Sí, sí. Ahorita fui a España casualmente y. Tuve una gran confusión porque todo de nuevo era reconocible para mí. Todos los letreros, la gente, la gente que habla español creo que es particularmente más. Tiene un volumen más alto. Sí. Y entonces, ya de por sí, la experiencia del metro, la experiencia del bus es, mil años luz de aquí diferente y que todo eso es un choque inverso, porque antes yo venía de ahí, de eso y cuando ya me acostumbro a. Todo el mundo calladito. Stiltetrein. Y todo así. Y después digo Ah, inclusive mi hija dice papá. Hay demasiada bulla dice. Y ese fue un choque inverso que nos pasó.
D: Me imagino. Uy, sí. Y. ¿Y por qué optaron venir a Holanda? ¿Qué? ¿Qué es lo que? ¿Era tan, o sea, tan sobresaliente de este país? Como para no ir a España, por ejemplo, donde sería más fácil. En cuanto al idioma.
A: Sí, en España sería más fácil en cuanto al idioma, pero creo que la seguridades especialmente en la niñez, son son más contempladas en Holanda y entonces creo que los niños son más, más felices. Y pues, lo más importante para mí en ese momento era que mi hija estuviera feliz. Y no importaba, porque cuando llego aquí pues casi no sabía ningún idioma. Entonces.
D: Es verdad. ¿Cuánto tenía como dos años, ¿no?
A: Un año y cinco meses.
D: Oh, guau. Sí.
A: Entonces, pues dije: Bueno, ni siquiera se tiene que esforzar en aprender el idioma porque lo va a aprender.
D: Claro.
A: Y entonces.
D: ¿Y ahora tiene un nivel más alto que ustedes dos no?
A: Sí, y está empezando a hablar inglés ahora.
D: También.
A: Sí.
D: Guau. ¿Y tiene?
A: Casi cinco.
D: Casi cinco.
A: Sí.
D: Guau. Casi cinco. Y ya habla tres idiomas.
A: Sí, sí, ahorita sí. Ah, ojalá que siga así.
D: ¿Y cómo? O sea, esto de que habla más holandés que ustedes. ¿Se siente como una lucha? ¿Estás lidiando con eso o es algo que. O sea, ya acepto ¿y ya?
A: Ah, no, yo lo a mí me. De hecho me gusta porque ella tiene su propio mundo a donde nadie puede entrar en este momento, sólo ella. Y pues, creo que es bueno para ella que tenga sus, no sus secretos, sino sus sus sus códigos pues digamos. Su mayor código es holandés. Sí. Pero ahí vamos aprendiendo pues. Ya. Por ejemplo, yo me tomé muy. Pasé por alto las malas palabras. Cuando yo estaba aprendiendo, estaba aprendiendo a comunicarme y a pues. Sobrevivir en holandés. No, nunca vine y pregunté: Cómo se dice alguna mala palabra en holandés y esas cosas y lentamente, a medida que voy escuchando y conociendo más personas que hablan holandés, ya, escucho a gente que dice una mala palabra. Y me suena extraño, pero creo que eso ya me lo explican. Pero un día mi hija dijo una mala palabra y yo digo Ajá, yo ya he escuchado eso. ¿Qué significa? Le pregunto. Y le hice así con una cara de de que la descubrí. Entonces es divertido para mí. Eso de que ella sabe más que yo holandés.
D: Qué bueno. Sí, ahora puedes aprender de ella. Además.
A: Por supuesto.
D: Ah, sí. Y. Y cómo. ¿Cómo es el tema de que aprendiste tan rápido el idioma? Porque yo sé que apenas llevabas, como seis meses y ya viniste a mi familia en el sur del país. Que tenemos un acento en holandés bien fuerte. El Brabants. Y vos estabas allá hablando con mi familia, con mis amigas en holandés. Y yo me alucine total. Yo como: guau. Qué.. ¿Qué has hecho vos como para. Sí, hacerte cargo de ese idioma? Así como un boss. El jefe.
A: No, sólo. Bueno, específicamente en ese día. Me dije a mí mismo. En el larguísimo viaje en tren que iba a hablar la menor cantidad de inglés y español posible. Y que es fácil dije, todos ellos saben inglés y si me equivoco digo algo en inglés y ya lo aclaro. Y. Y si no me equivoco pues, no creo que no me equivoque. Y me van a me van a ayudar pues. Entonces yo hablando holandés de esa manera, lo único que quería hacer era aprender. Y sólo es no hablar el otro idioma. No hablarlo o sea, escoger, no hablarlo. Pero yo creo que todos pueden sólo escoger no hablarlo. Me dijo un profesor sí que. Que escoger. No hablar un idioma implica probablemente la mayor ruptura del emigrante. Porque, porque implica renunciar.
D: Sí.
A: A tu último pedazo de. Iba a decir una palabra muy complicada en español.
D: Identidad, ¿no?
A: Sí, eso, de. Sí, es renunciar. Se trata de abandonarte en lo que vos conocés de vos mismo. Qué hablás, cómo hablás, cómo sonás.
D: Me encanta que estés abordando esto porque creo que hablar un idioma tiene capas muy profundas. Es que no se atienden en clases de idioma. Y es exactamente eso. Es. Es por un lado, aceptarte en tu nuevo lugar, en tu nuevo hogar. Y por otro lado, también atreverte. ¿No? Y decir: Voy a dar todo para que yo. Viva. Un éxito aquí. Sea como sea. Pero voy a poner las pilas. Voy a hacerle huevo, como dicen en Nicaragua.
A: Sí, sí, sí, sí, sí. Exactamente. Eso es. O sea es de. No importa las oportunidades que vos llegás a tener. Si inten… Si sólo intentás hablar el idioma, van a multiplicarse exponencialmente. Vas a ser mucho mayor en las oportunidades sólo por intentarlo. Ni siquiera para hablarlo bien.
D: ¿Y cómo era eso al inicio? Porque la mayoría de estudiantes, de alumnos que tengo yo son principiantes. O sea, creo que. El inicio es lo más difícil, ya que sintás que tengás cierto éxito, que podás comunicarte con la gente, que te entiendan, que o sea que se que se está llevando a cabo la comunicación, el mensaje que querés que entienda la otra persona. ¿Cómo es al inicio? ¿Cómo hiciste?
A: Vi Nijntje.
D: ¡¿Nijntje?! [aplaude]
A: Con la niña. Sí, y no entendía nada. Y es increíble como ahora veo capítulos de Nijntje que. Que veo, me veo en retrospectiva y digo: sí que no entendía nada en el momento, pero. Pero cantaba la canción, decía frases como. Het is een goed idee, o cosas así. Cosas que escuchara que se decían mucho.
D: En las tiendas, en el súper.
A: La tienda. Wat is er aan de hand? Cosas así. Wat gebeurt er? Ik kom eraan. Y empecé a ocupar frases básicas de comunicación. Pues. Copiando. Entonces. Sí, es que sólo así en el bus me sentaba. Y escuchaba siempre Volgende halte is Koning Wilhelminalaan o cosas. O iba al supermercado y decía Kassa 3 gaat voor u open. Dit is een pin kassa. In dit kassa kunt u alleen pinnen.
D: Lidl. Ja, ja, ja, ja.
A: O veía la televisión y de pronto alguien decía Dit is de tijd van doen. Dit is de tijd van doen. Entonces así. De esa manera, repitiendo.
D: Guau, repitiendo, aplaudiendo, dando palmas.
A: Cantando, leyendo cuentos.
D: Nijntje. ¡Qué interesante! Me encanta. Sí. O sea, todavía yo me acuerdo que tenías un canal YouTube.
A: Sí
D: Un canal YouTube de. De cocinar, no de comida. Y llevabas a los espectadores a los. ¿Cómo se dice? ¿Espectadores?
A: Sí.
D: A la tienda contigo. ¿No? Ibas al súper o al toko e ibas a comprar tus, tu harina para las tortillas y todo eso y hasta con la cámara en tu cara hablándole en holandés a la cajera. Y yo. Wow, wow. O sea, me encanta el nivel de de. Y eso también es algo que siempre quiero. Quiero compartir con mis alumnos. Tienes que. Como no avergonzarte de quién sos. De quién eres. Y por eso aprender un idioma tiene que ver con con todo eso también no, de que no. No pretendas a ser alguien más, sino trata de incorporarlo. Y eso lo has estado haciendo vos desde el inicio. Me encanta.
A: Ay, que bueno. Muchas gracias. Sí, sí, sí, yo. Al final de todo, hasta los que hablan holandés se equivocan. Entonces.
D: ¿Cómo?
A: En hablar, dicen algo mal o algo, lo escriben incorrecto.
D: Claro.
A: Yo por qué voy a venir a pensar: Ay, no, yo tengo que ser perfecto. Para hablar. Eso me relajó bastante a mí. Porque pensar: me voy a equivocar. For sure. Como que sí, me voy a equivocar.
D: Claro.
A: ¿Entendés? De hecho ahí tengo que ir.
D: Sí, y también tener en mente que la gente con quien estés hablando quieren entenderte. No están ahí para decirte. No, lo dices mal o no te entiendo. Ya voy a dejar de hablar con vos. No, eso es comunicación. ¿No?
A: Sí, sí, sí. Sí. No he tenido una mala experiencia. Bueno, la única experiencia que. Que me ha puesto difícil mi. Mi progreso en holandés fue mudarme al Randstad. Y en el momento, por mucha simpatía de la gente que viven en Holland, este. Me dicen: Okay, voy a cambiar a inglés. Debe ser más fácil para él. Entonces inmediatamente me cambian el idioma. Pues a no ser de que vaya a una biblioteca ahí, sí quieren hablar en holandés siempre, pero si no, normalmente me cambian el idioma. Entonces esa ha sido mi barrera nueva que tengo en mi proceso de aprendizaje.
D: Es una decisión, Alejandro. Sólo hay que proponerse hablar sólo en holandés.
A: Sí, Morgen begin ik.
D: Goed zo! That’s the spirit. ¿Y cómo pensás que esa migración te ha cambiado como persona?
A: Me ha hecho crecer en todos los sentidos. Cambié de carrera, cambié de costumbres. Cambié de dieta. Cambié de idioma.
D: ¿Qué costumbres cambiaste?
A: Tengo una agenda.
D: Ah, ¡¿no?! ¿De verdad?
A: Sí.
D: Guau.
A: Bueno, para los que escuchan, en Nicaragua, es muy, muy difícil que alguien tenga agenda. Y es muy difícil. Si alguien tiene agenda, que la siga. Eh no, no es una cultura que tengamos allá, entonces. ¡Pero no! Me di cuenta de que debido al privilegio geográfico de estar aquí en Holanda, he. Cada oportunidad que a uno se le presenta realmente representa un crecimiento. Eh diferente de, en otros lugares menos privilegiados, pues normalmente una oportunidad o, deja de serlo o se vuelve una una batalla muy difícil de lidiar hasta llegar al final que tiene que ver con sobrevivencia y pues, eso eso cambia pues a uno. Me empezó a hacer valorar mi trabajo, mi tiempo y mi tiempo con mi familia, que no todo tiene que ser trabajar, que no todo. Entonces. Es algo que. Que he cambiado mucho pues.
D: Guau, qué super y qué fuerte no, o sea. Son cuatro años apenas, ni siquiera.
A: Sí.
D: Y yo te conocí hace ocho años. Ya y sí vi haciéndote ese cambio y sí, me quedé impresionada. ¿Y cómo es esa experiencia que tenés, que estás viviendo comparado con lo que te esperabas vivir?
A: Yo creo que esa es otra cosa. Um. No tenía expectativas formadas y concretas. Mis mayores expectativas eran sensoriales. Pensaba. ¿Cómo se sentirá caminar por las calles de Europa? O sea, me intentaba formar ese tipo de imaginaciones.
D: Habías viaja.. ¿Habías viajado fuera de Nicaragua antes de llegar acá?
A: Sí, fuera de Nicaragua. Pero no por cielo y no, sí, nunca por [..] Europa, sí. Y. Y de, todo, todo fue una expectativa sensorial, desde montarme en el avión hasta, hasta estar aquí y empezar a comunicarme con la gente, empezar a hacer amigos y eso. Pero no tenía. Yo sabía. Que iba a encontrar lo que andaba buscando, inclusive sin saber qué era. Entendés a lo que me refiero.
D: Sí, como si sintieras un llamado.
A: Sí. Sí, era. Simplemente tenía que hacer el cambio. Teníamos que hacerlo. Y cualquier cosa era mejor que, que la situación donde estábamos pues, entonces. Y no me vine a cualquier cosa. Vine a un país que se cuenta con esta. Esta mano. Un grupito de países muy pequeños. Y estoy muy agradecido también con las personas de este país, con, con el, con, con todo. Con con, con el sistema, con. Con el gemeenteschap.
D: Tienen una comunidad super linda ustedes allá. ¿Y cuál es la la cosa que te da más alegría aquí, ahora, en tu vida?
A: Ah. Bueno, creo que. Hasta en este momento estoy empezando a darme cuenta. De que estoy contento. Alcanzando todas las metas que me propongo. Pero para poder alcanzar todas las metas que me propongo, me puse muchísima carga encima. Entonces ahorita estoy volviendo a mí en este momento de mi vida, casualmente volviendo a mi piel, a mi presente. Y. A donde estoy viviendo me parece fenomenal. Sí. Mi casa, mi. Mi familia unida. Entonces. Yo creo que. Ni siquiera puedo responder a esa pregunta. O sea, no puedo ni comenzar ni terminar de responder a esa pregunta. Simplemente […].
D: Es eso no, es siempre encontrar un balance.
A: Sí, estoy feliz, estoy feliz y cada vez estoy mejor. Y eso está bien.
D: Me alegra. Abordamos un poco el tema del idioma nicaragüense, si querés, porque yo de vos aprendí muchas cosas del nicañol, del nicañol. ¿Cuál es? ¿Cuál es tu expresión o la palabra o la frase más nica que más te gusta?
A: Bueno, yo digo mucho tuani. Digo mucho a huevo. A veces digo que me vale verga. Por ejemplo.
D: Lenguaje explícito en este podcast mi gente.
A: Lo siento. No sabía hasta dónde podía llegar.
D: Todo bien, todo bien. Sí, a la gente le gusta eso. Ja, ja, ja.
A: Sí, yo sé, yo, no sé. Pero sí, a mí me gustan mucho los dichos, los chistes. Entonces.
D: Esos a mí me cuestan hasta en holandés. Pero contáme.
A: Sí, nosotros decimos cosas para para cada situación. Por ejemplo. Si yo te digo a vos que estás vieja. O bueno, sirve más. Bueno, sí, si yo te digo a vos que estás vieja, vos me decís viejos los caminos y aún echan polvo. Y eso sí que es super nicaragüense.
D: Sí.
A: Necesita traducción al español, significa bueno, viejos los caminos, eso está claro, pero aún echan polvo. Quiere decir que siguen, que siguen, como lo digo en español normal. Cogiendo, no sé, sí. Para no ser tan ceremonioso.
D: Sí. Lo que yo me acuerdo. Yo aprendí. Creo que fue con vos y un amigo tuyo. Él que trabajaba contigo en la empresa de Turismo. Él siempre hacía, bueno, todos los nicas siempre hacían iiiiih y con los dedos así. Yo no puedo todavía, pero. Es como el latin gasp, no sé, y yo, guau, pero qué pasa porque iiiih. Pero sí ahora sí entendí. Aquí en Europa. Suspiramos así.
A: ¿Pero nos se asustan por algo? Si se cae un niño. ¿Qué sonido hacen? Se cae un niño. Una, vos vas en el fietspad. Y adelante va. Un niño de seis años se descontroló y se cayó. ¿Qué sonido hacés vos? Godverdomme.
D: No, yo más bien creo que gritaría
A: Es el momento para hacer iiiih
D: Iiiiih. No, pero no lo hacen solamente cuando se asustan.
A: Ahora, ese fue el más fácil de los escenarios.
D: Desbaratamos el idioma entonces pieza por pieza.
A: También se puede usar. Cuando te molestó mucho algo como que ¿iiiiih cómo se te ocurre? Es un sorprendimiento. Indignado puede ser.
D: Sorprendimiento indignado. Perfecto, perfecto. ¿Otra más?
A: Cuando está pasando algo muy, muy impresionante, también puede servir iiiiih guaau, por ejemplo.
D: Y lo que también usan allá mucho es el Sólo mate.
A: Ah, sí.
D: Sólo mate sos vos.
A: Sólo mate sos. Sólo mate sos. Podría significar aquí. ¿Qué podría significar aquí sólo mate sos?
D: Como un grappenmaker. Alguien que no, nunca es muy serio.
A: Eso. ¿No hay una palabra para eso?
D: No, en una frase así no creo. Pero yo te dije, yo hasta en holandés no.. Las expresiones. Las dichas, no. ¿Los dichos, las dichas?
A: Las dichas, los dichos, las dichas son otras cosas y las bichas son otras.
D: Sólo mate sos vos.
A: Por ejemplo, si vas a decir bicha, solo lo podés decir. En Nicaragua significa cerveza y chela en Nicaragua. Sí puedes decir chela, pero normalmente te van a decir bicha. Si le decís bicha en Costa Rica no te van a entender, te le van a decir: ¿que querés? Una birra, te van a decir como que fuera en italiano, pero si decís bicha en El Salvador es un problema social, porque si tenés más de 18 años y llegás a una barra a decirle quiero una bicha, estás pidiendo una niña, entonces no podés decir bicha en El Salvador. Eso lo aprendí en un bar.
D: ¿En El Salvador? Ah, ¡qué bueno!
A: Entonces es complicado. Digamos que cada cada país tiene su dialect. Del español.
D: Seguramente, sí. Y él que sabe, sabe también es muy nica.
A: Él que sabe, sabe. Podés decir. También. También dejáme ver qué se me puede venir a la cabeza. Bueno, me. Me tenés con el corazón en la boca. Como un hartendief. No me tenés con el corazón en la mano significa que me tenés muerto del susto porque creí que te había pasado algo malo.
D: ¿Y en la boca?
A: En la boca lo que tenés es el Cristo El Cristo en la boca y el corazón en la mano. Eso significa que le estás pidiendo a Dios que no te haya pasado nada malo. Sí, esas son otras cosas. Así, es el nicaragüense.Very deep. Muy profundo.
D: Qué bueno. Qué bien. ¿Hay algo más que quisieras compartir con la gente que está escuchando, oyendo este podcast?
A: Bueno, yo realmente, no se desanimen porque. Cuando aprendan español van a tener en sus manos uno de los idiomas más enriquecidos y les va a encantar. Es algo. Es increíble saber hablar español. Yo me siento muy orgulloso de eso. Sí. Y este. Y además creo que. Mientras más repitan lo que escuchan por ahí. Si están en España, por ejemplo, y están repitiendo las cosas que están escuchando diariamente, van a aprender rápido y también si van, si escuchan el podcast de Debby.
D: Claro que sí, sí. Y pues lo que estás diciendo que es que es algo increíble. Yo si no hablaría este idioma. No, no, no te habría conocido a vos, por ejemplo. Y saber hablar un idioma es sólo por eso. Es tan enriquecedor, no, porque. Maje, maje. Si no tuviéramos todas esas experiencias lindas que vivimos en Nicaragua.
A: Sí
D: Tal vez ni siquiera sabría que estuvieras viviendo acá en Holanda.
A: Pero. Eso es cierto. No, y además este, fijáte que a mí me deja muy impresionada. Realmente cómo vos hablás español y cómo. Aprendiste a entendernos. Porque ahorita le bajé el pace. A media velocidad. De lo que normalmente hablo yo. Por eso me estás escuchando hablar un poco raro, porque normalmente hablo más rápido, pero.
D: No todo bien. Hablás super claro. Gracias. Y gracias sí por bajarle un poco.
A: Ah, sí? Sí. Hasta en Nicaragua me lo piden, no.
D: Ay qué bien. Bueno, muchísimas gracias.
A: No, gracias a vos por haberme invitado.
D: Ay, qué lindo. Bueno, te invito para. Para otra vez, si querés. Me encanta.
A: Claro que sí. Claro.
D: Gracias. Que tengas super lindo día.
A: Igualmente. Bye bye.
D: Chau.
A: Doeg!
D: Dat lijkt me ook een erg interessant thema. Ik wil er graag op ingaan, want in het huis van die gasten waar je me hebt uitgenodigd, merk ik dat de meisjes. Ik stel me voor dat Valentina ook beter Nederlands spreekt dan haar ouders.
A: Ja.
D: Dat is moeilijk, stel ik me voor.
A: Goed, zij hebben hun code waarmee je met de kinderen praat. Ik bedoel, De kinderen spreken met de kinderen in het Nederlands en met de Nederlanders. Ze weten dat de ouders minder begrijpen, dus praten ze Spaans met ons. Maar Valentina praat beter Spaans. Uh, Netherlands, dat, ze begrijpt beter het concept van het Nederlands dan het Spaans. De vorige keer probeerde ik haar te zeggen, een ezel (burro). Een vos (zorro) reist vanaf de VS naar Mexico, terwijl een ezel reist. Vanaf Mexico naar de VS en ze botsen. Dus de ezel zegt: I am sorry, En de ezel zegt; I am Burry. Ik was deze grap aan het maken voor haar.
D: Gast, deze moet je vertellen. Ja, Welkom Alejandro
A: Dank je wel Debby, Blij om hier te zijn.
D: Ik ook. Superblij om je hier te hebben. Ik voel me vereerd. Ik leerde je 8 jaar geleden kennen, in 2012 toen ik in Nicaragua woonde. En ik leerde je kennen als een super blije jongen En nog steeds ben je dat, die super blije jongen. Altijd erg grappig, maar ook een goed hart. En in dat tijdperk sprak je geen Engels. Of een paar woordjes misschien?
A: Ik was er niet aan gewend om Engels te praten. Dus heb ik het nooit geoefend en ik mijn hoofd kon ik geen Engels. Op dat moment alleen wat ze me hadden geleerd. Dat wat ze me hadden geleerd op school. Maar ik sprak het niet, alleen het schrijven, laten we zeggen.
D: En hoe is het thema ‘Engels leren’op school in Nicaragua?
A: Erg eenvoudig. Tegenwoordige tijd, –ING. Maar het is geen spreken, goed, meestal sprak de leraar ook niet goed Engels. Dus dat gaf vaak geen motivatie voor een vloeiend gesprek. Nee, op de meeste scholen in elk geval. Er zijn scholen waar het niveau van Engels beter is. Maar in mijn geval niet, ik had geen school met een goed niveau Engels op dat moment,
D: En een ding wat opvalt is dat. Je werkte met buitenlanders toch? Werkte je in het toerisme? Hoe Ik denk dat je dit veel definieert als persoon, toch? Je gooit je erin en je doet het goed.
A: Ja, ik. Ik denk dat het de ervaring is. Ik heb van toerisme de ervaringen die me lieten zien. De manier om iets nieuws te leren, vooral talen dus, omdat. Ik kon niet communiceren op een andere manier dan het Engels. Op dat moment, of Zwitsers. Of Zweeds. Maar. Maar.
D: Zwitsers, Zweeds? Waarom? Had je dat geleerd?
A: Nee, ik ging toen voor Engels.
D: Oh, mijn God. Wauw.
A: Dus. Ik maakte een grote reis, van ongeveer 20 dagen door het land. En datwas mijn eerste ervaring waar ik 100% Engels moest spreken. Waar ik meer vragen stelde dan de antwoorden die ze aan het eind gaven, want ik leerde tijdens het proces en ik heb daar veel van geleerd. Echt waar. Op dit moment ja. De tijd dat ik jou ontmoette was nabij. En ook was het een andere sfeer waar personen. Geen Spaans spraken, dus moest ik beginnen me in het Engels te dompelen en. En daarna had ik door dat de enige. Manier dat ik de taal beetje bij beetje ging leren, was als ik ging spreken.
D: Ja.
A: En zo was het
D: Wat goed. Ja, wat goed dat je het benoemt, omdat. Veel mensen denken dat een taal eerst alles weten is, en daarna, uiteindelijk. Als je alles weet, beginnen met spreken met personen in het dagelijks leven. Maar zoals jij zegt, ik denk dat het ook andersom is, toch?
A: Ja. Ten minste, ik ben een erg communicatief persoon. Dus denk ik dat ik daarom misschien wat gemak heb. Dus ja, ik spreek het niet goed. Ik gebruik mijn lichaam en de mensen begrijpen me, ja ja. Dus. Maar, Het belangrijkste is spreken. Voor mij is het belangrijkste is communiceren
D: Wat goed. Je was toen al in het Nederlands geïnteresseerd. Want we hebben elkaar leren kennen en we werden goede vrienden. We benoemen maar beter even niet de zin die ik je toen leerde. Maar. Maar het mooie is dat denk ik dat je op dat. Moment nog niet wist dat je in Nederland ging wonen. En dat je het goed kon gebruiken deze taal, niet? Dus ik zou graag terug gaan naar dit. De tijd dat je naar Nederland kwam, Ik denk dat het 4 jaar geleden was, ongeveer?
A: Drie en een half jaar. Ja, drie en een half jaar. Bijna vier. In December 2018. Ik was hier. Ik kwam hier
D: Vertel ons eens hoe. Hoe is het als je aankomt?
A: Ay, goed
D: Wat is je ervaring?
A: Op dat moment was ik niet bezorgd over het communiceren omdat de mensen me hadden gezegd, als je Engels praat is er geen probleem. En de laatste werk ervaring die ik had. Na een restaurant, was een call center. Dus, Daar moest ik Engels spreken en. Leerde ik erg veel Engels in het call center. Dus, op die manier, kwam ik hier met alleen Engels, wat me toestond direct te kunnen communiceren. Maar alles, maar ik was verdwaald. Is. Het is alsof ik op een plek ben, waar ik niet één letter begrijp. Niets, geen signaal, niets. Ik begrijp het, niet? Dus, dat was erg frusterend voor me, omdat ik altijd gebruik wat ik lees. En dus, wanneer ik iets lees en ik niets begrijp. Op dat moment. Nee. Het was erg moeilijk voor me. Ik heb het nooit de ervaring gehad waar ik niet begreep wat ik las. Ja. En goed, ik heb de eerste contacten gelegd voordat ik naar het land kwam door Duolingo te zien, om naar woorden te luisteren. Ik wist wat ‘rijst’was de zin die jij me leerde. Ik wist me voor te stellen, ik wist bepaalde basic dingen om te spreken. Hoi, mijn naam is Alejandro. Ik heb een dochter.
D: Had je je voorbereid?
A: Een maand voor ik kwam downloadde ik Duolingo
D: Ja, ja
A: En ik probeerde daar in het begin te herhalen alle. Woorden die Duolingo me leerde hardop omdat. Omdat het me veel gebeurde dat ik het wel wist welk. Het woord was, maar op het moment van spreken, ik probeerde. Het was iets dat, Ik weet niet, laten we zeggen, zeggen. Beschikbaar, dit woord, als ik het niet. Als ik het niet vaak herhaal, kan ik het niet zeggen. Of de woorden met SCH-
D: Beschikbaar, wat een moeilijk woord. Oh mijn God, ja, ik kan het me voorstellen. Ik bedoel, ik heb Nederlands geleerd. Aan Spaanstaligen en ik kwam erachter hoe moeilijk dat is.
A: Ja, Toen ik hier was. Ja, ik zag jou, jij kwam me halen en. Je nam me mee, daar waar ik ging zijn. En daar begon ik bepaalde dingen te leren. Het uitspreken van de klinkers. Ik legde veel nadruk op de UI. U-I
D: Wauw, ik geef je applaus, echt waar. Wauw, wauw, wauw.
A: En zo, eh. Zo was het begin, dus het leren van de letters. En daarna proberen ze te combineren. Daarna gaven ze me de techniek van [klapt handen].
D: Wat is dat?
A: Klappen terwijl ik de woorden zeg. Om te, om de lettergrepen te splitsen.
D: Aha.
A: Als, het is bijvoorbeeld een erg lang woord. Dus, hoe je het moet leren. De klank van de lettergrepen met het geluid van de bijgevoegde medeklinkers. En daarna ga je klappen bij elke lettergreep en je ga je ze zeggen, zo onthoud je ze.
D: Wauw, wat een interessante techniek
A: Verrukkelijk – vrolijk
D: Wat goed! Nooit had ik gehoord van deze techniek, interessant
A: Ja. Vervolgens, op het moment van het hardop lezen, vooral hardop. Daar zit het probleem. Ik las ook verhaaltjes voor aan mijn dochter. En toen maakte ik van de gelegenheid gebruik om verhalen in het Spaans en verhalen in het Nederlands te kopen. Dus. Ik kan vloeiend verhalen lezen van Groep Tot het moment, maar er zijn dingen die nog moeilijk zijn. Dus, kinderen die net beginnen met lezen, lezen veel beter dan ik. Maar zo is het nou eenmaal.
D: Logisch dat het je wat meer moeite kost. Voor mij, na 16 jaar kost het me nog moeite om Disney verhalen te lezen. Ik begrijp het niet
A: Ja, ik probeerde te lezen een boek van: De Flinstones. Heel oud, heel oud. Heel oud, Ik kocht het tweedehands. En daar leerde ik het woord dat ik niet ga vergeten, omdat het er was elke 2 woorden Ik moest de betekenis ervan opzoeken. Hartendief.
D: Hartendief
A: De hartendief van de buurt
D: Hoe zou je dat vertalen?
A: La robacorazones.
D: Aja, ja ja. Ik hou van hoe simpel het altijd klinkt, het nicañol, het Spaans van Nicaragua
A: Dat is omdat we besluiten dat de S en de C hetzelfde zijn en de Z, SCZ
D: Dat ook inderdaad, eh. Wanneer je naar Nederland komt, wat is wat je het meest verrast. Van het land en ja, de taal, hoe de mensen je behandelen? Wat is de verrassing?
A: Ah, een verrassing voor. Ik denk voor velen een beetje negatief. Voor mij was het meer positief. Het is positief en het is, de mensen zijn erg direct. Op het moment van spreken en zeggen wat ze voelen, het spreken over gevoel. Wanneer je vertaalt en daarvoor de taal moet leren. Dingen van Nederlands naar Spaans. Het kan een beetje hard klinken. En hard, maar simpel gezegd is het eerlijkheid
D: en dat waardeer je?
A: Ja, want ik weet wie er gaan komen. Op het feest, weet ik hoe laat ze gaan komen. Of ze komen, of ze later komen. En als ik aan iemand voorstel. Om te gaan eten, Krijg ik direct Een ant..ja, nee. En waarom. Dat is iets dat in mijn land er niet is. Er is heel veel Ghosting
D: Er is veel ghosting, ja ja. Ja het is waar. Ja ja
A: Ze zeggen dat ze je uitnodigen bij hun huis morgen, maar ze geven geen adres.
D: Of je hebt een afspraak met iemand en deze komt niet
A: bijvoorbeeld
D: Dus, je vindt het leuk dat de mensen hier transparant zijn.
A: Dat vind ik leuk, ja. Je kan zeggen dat ja, er zijn altijd regels. Communicatie. De communicatie is heel belangrijk
D: En wat is het moeilijkste deel van. Het in een land komen zoals Nederland, Als Midden Amerikaans zijnde?
A: Goed. Laten we zeggen dat. Dat wat ik denk dat het moeilijkst was, is het kunnen passen erin. In een samenleving die gewend is dat alle personen Nederlands spreken. Omdat het niet uitmaakt. Het maakt niet uit dat de mensen ook Engels spreken. Nooit gaat er iemand zo open zijn. Zoals ja, als hij aan het praten zou zijn in zijn eigen taal. Als hij aan het praten zou zijn in het Nederlands
D: Duidelijk, ja
A: En daar was ook waar ik zag de noodzaak om te leren, omdat, Mijn manier van begrip opbrengen voor de mensen. Die niet kunnen praten in mijn taal, is het proberen te leren van iets van hen. En de beste manier, Het beste wat je kan leren van iemand is de taal, denk ik
D: Ja, en jullie hebben de dochter in de opvang, op de opvang. Is datook een reden om het te leren? Sneller, of een grotere behoefte?
A: Ik woonde in het oosten van het land, de meeste tijd. Toevallig in een dorp dat heet. Schalkhaar en hier praten ze niet veel Engels. En alle juffen van de creche. Spreken geen engels, en het meisje (zijn dochter) ging daar heen en. Ik moest spreken met haar, begroeten, weten of alles goed ging en dat alles. Communicatie moest er zijn, moet er zijn in het Nederlands. En de mensen, goed, ik oefende veel, laten we zeggen voor noodzaak. Omdat ik niet niet kon oefenen, anders kon ik niet communiceren met veel mensen. Dus, dat hielp me veel. Maar op het zelfde moment, ik voelde me. Een beetje angstig, weet je wel?
D: Op welke manier?
A: Op de manier van… Dat ik constant moest zijn, constant aan het leren zijn. En soms, soms wilde ik alleen Spaans spreken
D: Soms vermoeit het. Ja man, ja
A: Ja ja. Nu was ik in Spanje toevallig en. Ik had een grote verwarring, omdat alles opnieuw herkenbaar was voor me. Alle tekens, de mensen. De mensen die Spaans spreken, denk ik zijn in het algemeen meer. Hebben een hoger volume. Ja. En dus vanzelf. De ervaring van de metro, de ervaring van de bus is duizend lichtjaren van hier anders en dat dit alles is een omgekeerde schok, want daarvoor kwam ik daar vandaan, daar vandaan en ik ben gewend geraakt aan de stilte. Heel de wereld stil. Stiltetrein. En alles zo. En dan zeg ik. Oh, zelfs mijn dochter zegt papa. Er is teveel lawaai. En dat was een omgekeerde schok die ons overkwam.
D: Ik stel het me voor. Uy, ja en. En waarom kozen jullie ervoor om naar Nederland te komen? Wat Wat is hetgeen? Dat zo eruit stond voor jullie van Nederland? Waarom niet naar Spanje gaan, bijvoorbeeld, waar het makkelijker zou zijn. Wat betreft de taal
A: Ja, in Spanje zou het makkelijker zijn. Wat betreft de taal, maar ik denk dat de zekerheden. Vooral in de kindertijd, zijn meer overwogen in Nederland. En dus denk ik, dat de kinderen gelukkiger zijn. Ik bedoel, het belangrijkste voor mij op dit moment, was dat mijn dochter gelukkig zou zijn. En het maakte niet uit, omdat toen ze hier kwam, kende ze bijna geen enkele taal. Dus.
D: Het is waar. Hoe oud was ze, 2 jaar, toch?
A: Een jaar en 5 maanden
D: Oh, ok, ja
A: Dus, ik zei; goed. Ze hoeft niet eens moeite te doen om de taal te leren, want ze gaat het leren.
D: zeker.
A: En dus
D: En nu heeft ze een hoger niveau dan jullie twee, toch?
A: Ja, ze is aan het beginnen om Engels te praten
D: ook al?
A: Ja
D: Wauw. En ze is?
A: Bijna vijf
D: Bijna vijf
A: Ja
D: wauw, bijna vijf. En spreekt drie talen
A: Ja, ja, nu wel. Ah, ik hoop da het zo door gaat.
D: En hoe? Ik bedoel, dat dat ze meer Nederlands praat dan jullie. Voelt het als een gevecht? Heb je daar mee te maken of is het iets dat. Ik bedoel, ik accepteer en dat is het?
A: Oh nee, ik doe het me.. Ik vind haar eigenlijk leuk omdat ze haar eigen wereld heeft. Waar niemand binnen kan op dat moment, alleen zij. Ik bedoel, ik denk dat het goed is voor haar dat. Heeft haar, niet haar geheimen, maar haar codes laten we zeggen. Haar beste code is Nederlands. Ja. Maar daar gaan we dus leren. Ja. Bijvoorbeeld, ik nam me erg.. Ik negeerde de slechte woorden. Toen ik aan het leren was, was ik aan het leren om te communiceren. Overleven in het Nederlands, Nee, nooit kwam ik en vroeg ik; Hoe zeg je. Een scheldwoord in Nederlands en dat soort dingen. En langzaam, terwijl ik luister en meer mensen leer kennen die Nederlands spreken. Ik luister naar mensen die een slecht woord zeggen. Het klinkt raar, maar ik denk dat ze me het wel uitleggen. Maar op een dag zijn mijn dochter een scheldwoord en ik zei: Aha, ik het dit gehoord. Wat betekent het? Ik vraag het. En ik keek naar haar met een gezicht zo van dat ik haar ontdekte. Vervolgens is het erg leuk voor mij. Dit dat zij meer dan ik Nederlands kan.
D: Wat goed. Ja, nu kun je leren van haar, bovendien.
A: Natuurlijk.
D: Ah, ja en. En hoe. Hoe is het dat je zo snel de taal leerde? Omdat ik weet dat je pas net hier kwam. Zo’n 6 maanden en je kwam naar mijn familie in het zuiden van het land. We hebben een sterk accent hebben in ons Nederlands. Het Brabants. En jij was daar aan het praten met mijn familie, mijn vrienden in het Nederlands. En ik schrok me rot. Ik zo wauw, wat,wWat heb je gedaan om dit. Ja, je neemt de leiding over die taal. Zoals een echte baas. The boss, de baas.
A: Nee, alleen. Goed, vooral op die dag. Ik zei tegen mezelf. Op die super large reis met de trein. Dat ik zo min mogelijk Engels en Spaans ging praten. En dat het makkelijk is, bijna allemaal kennen ze Engels en als ik een fout maak, zeg ik iets in het Engels en verduidelijk ik het. En. En als ik me niet vergis, ik denk niet dat ik me niet vergiste. En dat ze me gaan helpen. Dus ik ben Nederlands aan het praten. Op deze manier, het enige wat ik wilde doen was leren. En het is simpelweg niet de andere taal spreken. Het niet spreken, ik bedoel, kiezen het niet te spreken. Maar ik denk dat iedereen kan kiezen het niet te spreken. Een leraar van me zeiwel. Dat het kiezen. Een taal niet spreken, impliceert waarschijnlijk de grootste breuk van de emigrant. Omdat dit afwijzen impliceert.
D: Ja
A: Op het laatste stukje van je. Ik ging een heel moeilijk woord zeggen in het Spaans.
D: Identiteit? Toch?
A: Ja die, ja, het is afwijzen. Het gaat erom dat je stukken van jezelf verlaat, wat je over jezelf weet. Wat je zegt, hoe je het zegt, hoe je klinkt
D: Ik vind het geweldig dat je dit aankaart omdat. Ik denk dat het spreken van een taal hele diepe lagen heeft. Dit wordt niet gegeven in taallessen. En dat is het precies, is. Het is aan de ene kant jezelf accepteren op je nieuwe plek, bij je nieuwe thuis. En aan de andere kant, ook durven, toch? En zeggen, ik ga alles geven zodat ik. Ervaar, een succes hier. Hoe het ook mag zijn. Maar ik ga mijn best doen. Ik ga mijn best doen, zoals we in Nicaragua zeggen
A: Ja, ja, ja, ja ,ja. Precies. Dat is het. Ik bedoel het is. Het maakt niet uit welke mogelijkheden je gaat hebben. Zonder.. Als je gewoon de taal probeert te spreken, zullen ze zich exponentieel vermenigvuldigen. Je zult veel meer kansen krijgen door het gewoon te proberen. Niet eens door het goed te praten
D: En hoe was het in het begin? Omdat de meeste studenten, de leerlingen die ik heb zijn beginners. Ik bedoel, ik denk dat. Het begin is het moeilijkst, zodra je voelt dat je enig succes hebt, dat je kunt communiceren met de mensen, dat ze je begrijpen, dat of dat de communicatie wordt overgebracht, de boodschap die je wilt dat de ander begrijpt. Hoe is het in het begin? Hoe heb je dat gedaan?
A: Ik keek nijntje.
D: Nijntje?
A: Met het meisje (zijn dochter). Ja, en ik begreep niets. En het is ongelofelijk hoe ik nu afleveringen kijk van Nijntje. Ik zie het, ik kijk terug en zeg ja, ik begreep er toen niets van, maar. Maar ik zong het lied, zei zinnen als: Het is een goed idee, of zulke dingen. Dingen die ik hoorde, die ze veel zeiden. In de winkels, in de supermarkt. De winkel, Wat is er aan de hand? Zulke dingen, Wat gebeurt er? Ik kom eraan. Ik begon de basis zinnen van communicatie te gebruiken. Goed, te kopiëren. Dus, ja. Het is dat ik alleen in de bus zat. En luisterde altijd, Volgende halte is Koning Wilhelminalaan of dingen. Of ik ging naar de supermarkt en er werd gezegd Kassa 3 Gaat voor u open. Dit is een pin kassa, in deze kassa kunt u alleen pinnen.
D: Lidl
A: Ja, ja, ja, ja Of ik keek televisie en snel iemand zei, Dat is de tijd van doen, dit is de tijd van doen. Dus dit. Deze manier, herhalend.
D: Wauw, herhalen, applauderen, je handen klappen
A: Zingend, verhalen lezen
D: Nijntje. Wat interessant! Ik vind het te gek. Ja. Ik bedoel, nog steeds herinner ik me dat je een YouTube kanaal had. Ja, een You Tube kanaal. Over koken, toch, over eten. En je nam de kijkers mee naar de. Hoe zeg je dat? Kijkers?
A: Ja
D: In de winkel bij jou, toch? Je ging naar de supermarkt of de toko en ging. Kopen je meel voor de tortillas en dat alles en zelfs met de camera in je gezicht in het Nederlands tegen de kassière. En ik, wauw, wauw. Ik bedoel, ik hou van het niveau van de.. En dat is ook iets dat ik altijd wil. Ik wil delen met mijn studenten. Dat je moet. Dat je je niet hoeft te schamen voor wie je bent. Wie je bent. En daarom heeft het leren van een taal ook met dat alles te maken, nee, dat je niet. Probeer niet iemand anders te zijn, maar probeer het eigen te maken. En dat ben jij al aan het doen sinds het begin. Ikvind het geweldig.
A: Oh, wat goed. Dank je wel. Ja, ja, ja, ik. Aan het einde van alles, zelfs degenen die Nederlands spreken, maken fouten. Dus
D: Hoe?
A: In het spreken, zeggen iets verkeerd ofzo, ze schrijven het fout.
D: Natuurlijk.
A: Ik, waarom zou ik denken, oh nee, ik moet perfect zijn. Om te spreken, dat heeft me erg gerustgesteld. Omdat denken dat ik fouten ga maken. Natuurlijk, natuurlijk dat ik fouten ga maken, natuurlijk. Begrijp je? Hier moet ik heen
D: Ja, ook in gedachte houden dat de mensen met wie je spreekt je willen begrijpen. Ze zijn er niet om je te zeggen. Nee, je zegt het fout of ik begrijp je niet. Ik stop al met praten met jou. Nee, dat is geen communicatie, toch?
A: Ja, ja,ja,ja. Ik heb geen slechte ervaring gehad. Goed, de enige ervaring die. Moeilijk voor me was. Voor mijn voortang in Nederlands was naar de Randstad verhuizen. En op dat moment, dankzij veel sympathie van de mensen die in Nederland wonen, eh. Ze zeggen me, ok, ik verander naar het Engels. Dat moet makkelijker zijn voor hem. Dus direct veranderden ze de taal. Nou, tenzij ik naar een bibliotheek ga, daar willen ze altijd Nederlands spreken. Maar anders, normaal gesproken ze veranderen van taal. Dus dat is mijn nieuwe barrière geweest die ik heb in mijn leerproces
D: Het is een beslissing, Alejandro. Je moet je alleen voornemen om alleen Nederlands te praten.
A: Ja, morgen begin ik
D: Goed zo, Dat is de spirit. En hoe denk je dat deze migratie je heeft veranderd als persoon?
A:Het heeft me laten groeien in alle opzichten. Ik veranderde van carrière, ik veranderde van gewoontes. Ik veranderde van dieet. Ik veranderde van taal.
D: Welke gewoontes veranderde je?
A: Ik heb een agenda
D: Ah,, nee! Echt waar?
A: Ja
D: wauw
A: Goed, voor degene die luisteren, in Nicaragua, het is erg onwaarschijnlijk dat iemand een agenda heeft. En het is erg lastig, als iemand een agenda heeft, dat hij deze volgt. Uh, nee, dat is niet onze cultuur die we daar hebben, dus. Maar nee! Ik realiseerde me dat vanwege het geografische voorrecht om hier in Nederland te zijn, ik… Elke kans die op je pad komt, staat echt voor groei. Uh, anders dan, in andere minder bevoorrechtte plekken. Een mogelijkheid, of deze verdwijnt of. Het wordt een zware strijd moeilijk te begaan tot het einde komt en het heeft te maken met overleven en dat, dat verandert je. Ik begon mijn werk te waarderen, mijn tijd en mijn tijd met mijn familie. Dat niet alles werk moet zijn, dat niet alles. Dus. Het is iets dat. Dat veel veranderd heeft
D: Wauw, wat goed en wat een verandering. Ik bedoel. Het is amper vier jaar, nog niet eens.
A: Ja.
D: Ik leerde je kennen 8 jaar geleden. Ik zag dat je deze verandering doormaakte en ik was onder de indruk. En hoe is de ervaring die je hebt? Die je nu hebt vergeleken met wat je verwachtte te beleven?
A: Ik denk dat dat iets anders is. Uhm. Ik had geen gevormde en concrete verwachtingen. Mijn grootste verwachtingen waren zintuiglijk. Dacht ik. Hoe zou het voelen om te wandelen door de straten van Europa? Ik bedoel, ik probeerde dat soort verbeeldingen te vormen.
D: Heb je gereisd. Heb je gereisd buiten Nicaragua voor je hierheen kwam?
A: Ja, buiten Nicaragua. Maar niet via de lucht en nee, ja, nooit bij […] Europa, ja. En, En bovenal was alles een zintuiglijke verwachting. Van het aan boord gaan tot het hier zijn Beginnen om met de mensen te communiceren. Vrienden maken enz. Maar ik had geen. Ik wist. Dat ik ging vinden wat ik aan het zoeken was, zelfs zonder te weten wat ik zocht. Begrijp je wat ik bedoel?
D: Ja, alsof je een. Ja, alsof je een roeping voelde.
A: Ja. Ja, dat was het, eenvoudig gezien moest ik alleen de verandering doormaken. Ik moest het doen. En alles was beter dan de situatie waarin we zaten, nou ja, toen. En ik kwam niet zomaar. Ik kwam naar een land dat dit heeft. Deze hand. Een kleine groep landen. En ik ben erg dankbaar voor de mensen van dit land, met de, met, met alles. Met het systeem, met. Met de gemeenschap.
D: Jullie hebben een hele mooie community daar. En wat is het ding dat je het meeste blijdschap geeft hier in je leven?
A: Ah, Goed, ik denk dat. Tot nu aan toe begin ik op te merken. Dat ik blij ben. Met het bereiken van alle doelen die ik me stel. Maar om deze doelen te bereiken. Die ik me stel, ik leg me veel op. Dus nu kom ik bij mezelf terug op dit moment van mijn leven, rustigaan terugkerend naar mijn huid, naar mijn heden. En. Waar ik woon vind ik geweldig. Ja, mijn huis, mijn. Mijn familie samen. Dus. Ik denk dat. Niet eens als ik zou willen kan ik deze vraag beantwoorden. Ik bedoel, ik kan niet, niet beginnen, en ook niet afmaken het antwoord op deze vraag. Simpelweg..
D: Dat is het ook hè, het is altijd de balans zoeken
A: Ja, ik ben blij, ik ben blij en elke keer ben ik beter. En dat is goed.
D: Het maakt me blij. Laten we het even hebben over de Nicaraguaanse taal, als je wilt. Omdat ik van jou veel leerde van het nicañol, het nicañol. Wat is? Wat is je uitdrukking? Of het woord of de zin meest Nica dat je het leukst vindt?
A: Goed, ik zeg veel tuani. Ik zeg veel ‘a huevo’. Soms zeg ik ’ik geef er niks om’. Bijvoorbeeld.
D: Expliciete taal in deze podcast mijn mensen.
A: Het spijt me, ik wist niet tot waar ik kon gaan
D: Alles oké, alles oké. Ja, dat vinden mensen leuk. Hahaha.
A: Ja, ik weet het, ik weet het niet. Maar ja, ik vind de gezegdes erg leuk, de grapjes. Dus.
D: die kosten me zelfs moeite in het Nederlands. Maar vertel
A: Ja, wij zeggen dingen voor elke situatie. Bijvoorbeeld. Als ik je zeg, je bent oud. Goed, als ik je zeg dat: jij bent oud, dan zeg jij tegen mij: oud zijn de wegen, en ze gooien nog steeds stof op (stof opgooien = neuken in het Spaans). En dat is super Nicaraguaans
D: Ja
A: Dat heeft vertaling nodig naar het Spaans. Het betekent goed, de oude wegen, dat is duidelijk, maar aún echan polvo. Wil zeggen dat ze nog steeds, hoe zeg ik dat in normaal Spaans. Neuken, ik weet het niet, ja. Om niet zo ceremonieel te zijn.
D: Ja, wat ik me herinner, ik leerde. Ik denk dat het met jou was en een vriend van jou. Die ene die werkte met jou in het toerisme bedrijf. Hij deed altijd, goed, alle Nicaraguanen doen iiiiiiih en met de vingers zo. Ik kan het nog niet, maar. Het is de Latin gasp, ik weet het niet, en ik, wauw, maar wat gebeurt er omdat iiiih. Maar ja, nu begreep ik. Hier in Europa. We zuchten zo.
A: Maar zijn jullie nergens bang voor? Als een kind valt, welk geluid maak je dan? Een kind valt, een, jij gaat. Op het fietspad. En voor je gaat. Een kind van 6 jaar verloor de controle en viel. Welk geluid maak je? Godverdomme.
D: Nee, ik denk meer dat ik zal gillen.
A: Dat is het moment om iiiiih te doen
D: Iiiiiiih, nee, maar ze doen het niet alleen als ze schrikken.
A: Nu, dit was de makkelijke van de scenario’s
D: We halen de taal nu stuk voor stuk uit elkaar.
A: Die kun je ook gebruiken. Als iets je erg irriteerde, iiiih hoe kóm je daarbij? Het is een verrassing. Verontwaardigd kan het zijn.
D: Een verontwaardigde verrassing. Perfect, perfect. Een meer?
A: Wanneer er iets erg indrukwekkends gebeurt, kan het ook werken. Iiiiih wauw, bijvoorbeeld
D: En wat ze ook veel gebruiken is ‘Sólo mate
A: Oh ja.
D: Sólo mate sos vos.
A: Sólo mate sos. Sólo mate sos. Kan hier betekenen. Wat kan het hier betekenen? Hier ‘je bent alleen mate’
D: Zoals een grappenmaker, iemand die niet, nooit serieus is
A: Dat, is er geen woord voor dat?
D: Nee, niet in zo’n zin denk ik. Maar ik zei je, ik zelfs in het Nederlands ken geen uitdrukkingen. De zegeningen, nee. De gezegdes, de zegeningen? De gezegdes.
A: De gezegdes, de zegeningen zijn andere dingen en de bichas (biertje) ook
D: Solo mate sos vos (grappenmaker)
A: Bijvoorbeeld, als je bicha gaat zeggen, je kan het alleen zeggen. In Nicaragua betekent bier en chela in Nicaragua. Je kan zeggen chela (blanke vrouw), maar normaal zeggen ze bicha. Als je bicha zegt in Costa Rica gaan ze je niet begrijpen, ze gaan je vragen wat je wil. Una birra, gaan ze je zeggen, alsof het Italiaans is. Maar als je bicha zegt in El Salvador dat is een sociaal probleem. Want als je ouder bent dan 18 jaar en je komt in een bar en je zegt, ik wil una bicha. Ben je aan het vragen om een meisje, dus je kan niet bicha zeggen in El Salvador. Dat leerde ik in een bar.
D: in El Salvador? Wat goed!
A: Dus het is ingewikkeld. Laten we zeggen dat elk land zijn dialect heeft. Van het Spaans.
D: Jazeker, ja. En wie het weet, weet het. Is ook heel Nicaraguaans.
A: Hij die het weet, weet het. Je kan zeggen. Ook. Ook laat me kijken wat er in mijn hoofd opkomt. Goed, mij. Je hebt me met mijn hart in mijn mond.
D: Zoals een hartendief.
A: Nee, je hebt me met mijn hart in mijn hand. Het betekent dat je me doodsbang maakte omdat ik dacht dat er iets ergs met je was gebeurd.
D: En in de mond?
A: Wat je in je mond hebt is de Christus. De Christus in je mond en het hart in de hand. Dat betekent dat je tot God bidt dat je niets ergs is overkomen. Ja, dat zijn andere dingen. Zo is de Nicaraguaanse taal. Erg diep, erg diep.
D: Wat goed, wat goed. Is er nog iets meer wat je wil delen met. De mensen die aan het luisteren zijn naar deze podcast?
A: Nou, raak niet ontmoedigd omdat. Wanneer jullie Spaans leren gaan jullie hebben een van de meest verrijkende talen in je handen en je zult er dol op zijn. Het is iets. Het is ongelofelijk om Spaans te kunnen praten. Ik voel me hier heel trots op. Ja, en dit. En bovendien denk ik dat. Wanneer je meer herhaalt van wat je hoort hier. Als je in Spanje bent, bijvoorbeeld, en je bent aan het herhalen de dingen die je. Aan het horen bent dagelijks, je gaat snel leren en ook als jullie gaan. Als je de podcast van Debby luistert.
D: Natuurlijk, ja. En wat je aan het zeggen bent, dat is dat is iets ongelofelijks. Als ik deze taal niet zou spreken. Had ik je niet leren kennen, bijvoorbeeld. En weten een taal te spreken is alleen daarvoor, Het is zo verrijkend, toch, omdat. Man, gast. Anders hadden we niet al die mooie ervaringen gehad toen we in Nicaragua woonden.
A: Ja.
D: Misschien zou ik niet eens weten dat je hier in Nederland woont.
A: Maar, dat is waar, nee. En bovendien eh, merk op dat ik er erg van onder de indruk ben. Echt, hoe jij Spaans praat en hoe je. Leerde om ons te begrijpen. Omdat ik nu het tempo heb verlaagd. Op halve snelheid. Van wat ik normaal praat. Daarom hoor je me een beetje. Raar, omdat ik normaal sneller praat, maar.
D: Nee, alles goed. Je praat super duidelijk. Dank je wel. En dank je wel, voor het vertragen een beetje
A: Ah, ja. Ja. Zelfs. in Nicaragua ze vragen het me, toch.
D: Ah, wat goed. Goed, hartstikke bedankt
A: Nee, jij bedankt voor me uit te hebben uitgenodigd
D: Ah, wat lief. Goed, ik nodig je uit. Voor een volgende keer, als je wilt. Ik hou ervan.
A: Natuurlijk wel, natuurlijk.
D: Dank je wel. Dat je een super mooie dag hebt
A: Hetzelfde. Doei doei.
D: Doei.
A: Doeg!